Gemaskerde DJ Angerfist: 'Mysterie is onderdeel van het succes'

Voorafgaand aan zijn solo-show vanavond in de Afas Live stemde hij bij hoge uitzondering in met een interview. Even daarvoor opende hij zijn voordeur, gewoon in t-shirt, met pet en zonder masker. De twee razendsnelle auto's op de oprit verraden zijn sterrenstatus, aan de dj zelf zie je het niet af.

In alles oogt Masseling als een doodnormale Tukker van 36 jaar. In de anderhalf uur die volgen komt hij ook zo over: nuchter, vriendelijk, een harde werker en gezegend met een dosis droge, Twentse humor.

Toch is daar plots een moment van gedaanteverandering, als de foto gemaakt moet worden. Masseling vertrekt naar boven om z'n hoodie en masker te halen. Als hij terugkomt is de vriendelijke Danny verandert in de duistere dj Angerfist. Wie hem niet kent, zou plots doodsbang worden van z'n voorkomen.

Hijzelf weet niet beter. Al 17 jaar lang treedt Angerfist alleen zo naar buiten, met ijshockeymasker. Het is naast de bikkelharde bassdrums in z'n muziek het absolute handelsmerk geworden. “Dat ik ooit met masker ben gaan optreden, is een van mijn allerbeste beslissingen ooit”, vertelt hij. “Het straalt dreiging uit en past goed bij mijn muziek. Daarbij: het mysterie is onderdeel van het succes.”

Toch nam hij het masker ook uit aarzeling. "Ik wilde vroeger helemaal niet optreden, maar gewoon lekker anoniem muziek maken. Tot mijn platenlabel zei: als je wat wilt, dan moet je op gaan treden." Met capuchon en masker stapte hij het podium op. "Het bleek zelfs de ideale combinatie. Zo kon ik lekker anoniem blijven en het masker past goed bij de act Angerfist.”

Vandaag is een bijzondere dag voor de Tukker. Hij lanceert zijn zesde solo-album en trapt die af met een solo-concert voor 5000 fans in Amsterdam. Ze komen allemaal speciaal voor hem. "De laatste maand zat ik 16 tot 18 uur per dag in de studio voor die cd en show. Ik sliep bijna niet meer, leefde alleen maar op koffie en sigaretten. Maar het voelde wel goed. De show wordt lekker grimmig in ieder geval", grijnst hij. 

Hij neemt ons mee naar zijn studio aan huis, om iets te leren begrijpen van de muziek die hij maakt. Voor veel mensen is hardcore doelloze boemboem, voor Danny is het de mooiste muziek die er bestaat. Op zijn mega-pc laat hij de verschillende lagen horen in z’n muziek. Bassdrums bonken het lichaam binnen, intro's zijn melodieus.

Zijn ouders, twee typische Tukkers, bezochten zijn shows wel eens. "Ze zijn supertrots, maar de hardcorescene is voor hun echt een totaal andere planeet", vertelt hij.

Wat hij er zo gaaf aan vindt? "Het is rauw, hard en duister. Toen ik de muziek voor het eerst hoorde, was ik meteen verkocht." Het was midden jaren negentig: de tijd van Thunderdome en Australian trainingspakken. "Ik weet nog dat ik naar school liep met een walkman met de eerste hardere house die toen uit kwam. Man, wat vet. Later werd de muziek steeds harder en uiteindelijk werd het hardcore."

De Tukker componeert nog altijd zijn muziek zelf. “Toen ik 16 was kocht ik een computer, speciaal om muziek te maken. Daar ben ik nooit meer mee opgehouden. Het is echt een verslaving geworden. Ik kan geen noot lezen, maar dat hoeft ook niet. Tegenwoordig heb je een heel orkest in je laptop."

Als Angerfist leidt hij al jaren een artiestenbestaan. Dat de hardere muziekstijlen steeds populairder worden, heeft in zijn voordeel gewerkt. Tegenwoordig staat hij alleen nog maar in de grootste clubs en zalen. "Vroeger deed ik elk weekend knetter veel optredens in kroegjes, voor een paar honderd gulden. Nu rolt hardcore langzaam internationaal de grotere festivalmarkt in, dat is mooi om te zien."

Doordeweeks verblijft hij veel in ?, in het weekend is hij op pad. Begin deze maand trad Angerfist in één weekend op in Mexico en Chili. Een inschattingsfoutje, zo geeft hij toe. "Ik dacht, dat is in dezelfde regio, maar van Mexico-stad naar Santiago bleek 10,5 uur vliegen haha. Het was wel heel vet, vooral in Mexico zijn ze echt gek. Vanaf het podium zag ik een kolkende massa de hele nacht tekeer gaan.”

Angerfist is inmiddels een bekende naam in de dj-scene, die aangevoerd wordt door Martin Garrixx en Armin van Buuren. Het is een klein wereldje, zo vertelt de Tukker. Elke vrijdagmiddag vindt er een soort spontane vrijdagmiddagborrel plaats op Schiphol. “Omdat alle dj’s elk weekend in het buitenland optreden, komen we elkaar elke vrijdag tegen in de KLM Lounge op Schiphol. Een soort wekelijkse reünie."

Toch blijft hij als hardcore-dj, de allerhardste variant van dancemuziek, een vreemde eend in de bijt. In de DJ Top 100 (Masseling staat 40e) is hij een zeldzaam soort. En over zijn publiek wordt wel eens minzaam gesproken. Danny zelf weet het maar al te goed: "Drugsgebruikende mafketels, dat zouden het allemaal zijn.” Het is een beeld dat bijna niet te kantelen is. "TV-reportages bij onze events gaan vaak puur op zoek naar dat stereotype gast. Maar mafkezen lopen overal, ook hier in de lokale kroeg.”