Les Olympiades: Seksende Millennials hunkeren naar oprechte aandacht

De brutale Emilie verwart seks met romantiek, haar huisgenoot Camille lijkt een zelfverzekerde playboy, maar heeft bindingsangst, Nora schuwt juist intimiteit en Amber is een webcamgirl die vergeten is wat menselijke interactie écht inhoudt. Krijgt u al jeuk van deze eerste zin vol millennialproblematiek, blijf dan ver weg van het in zwartwit geschoten Les Olympiades (die verwijst naar een wijk in het 13de arrondissement van Parijs). 

De film, gebaseerd op een aantal graphic stories van de Amerikaanse cartoonist Adrian Tomine, vangt wel heel raak de rusteloosheid van dertigers die vaak dicht tegen de eenzaamheid schuren en bang zijn hun vrijheid te verliezen, maar gewoon verlangen naar oprechte aandacht en genegenheid. 

De vier verhaallijnen ademen voldoende authenticiteit en het is bijzonder dat regisseur Jacques Audiard (Un Prophète, De Rouille et d’Os) het publiek de ruimte geeft om zich soms ook aan deze ‘oudere jongeren’ te ergeren. Het wordt alleen in de laatste 20 minuten een probleem als we ons ook aan de steeds kunstmatiger voelende film beginnen te ergeren. Les Olympiades gaat dan van ‘uit het leven geplukt’ naar academisch verantwoord theater.

Regie: Jacques Audiard. Hoofdrollen: Noémie Merlant, Makita Samba en Lucie Zhang