Man vs Bee is merkwaardig, maar niet zo geestig als de kijker zou willen

Werk in films nooit met kinderen en dieren. Dat advies wordt toegeschreven aan de Amerikaanse filmkomiek W. C. Fields die meende dat deze tegenspelers bij voorbaat door de aaibaarheidsfactor altijd de scènes stelen.

Zijn Engelse collega Rowan Atkinson heeft lak aan deze ongeschreven wet. In zijn nieuwe komische tv-serie Man vs Bee deelt hij bijna alle scènes met een bij. Een irritant vliegbeest dat hem tot razernij drijft in een superluxe villa waar hij als housesitter op moet passen.

Binnen de kortste keren heeft hij het interieur van het huis met inboedel, waaronder een Mondriaan-schilderij en een zeldzame Jaguar in de garage, zo zwaar beschadigd in zijn jacht op de zoemende bij dat hij, zo blijkt uit het begin van Man vs Bee, voor de rechter wordt gesleept door eigenaren, een puissant rijk echtpaar dat hun onderkomen met de meest futuristische snufjes heeft uitgerust, maar op vakantie gaat en een beheerder heeft ingehuurd.

Vanzelfsprekend kan dit door Atkinson gespeelde personage daar niet mee omgaan. Hij is het type van twaalf ambachten en dertien ongelukken. Een vorige baan verloor hij omdat hij naar eigen zeggen door een papierversnipperaar werd aangevallen.

Ga maar na wat er gebeurt als deze stoethaspel, genaamd Trevor, een woning moet beheren waar alles via codes en stemherkenning werkt. De Mondriaan wordt onherstelbaar beschadigd en het hondje Cupcakes dat lijdt aan hevige flatulentie, vreet een kostbaar getijdenboek op.

Man vs Bee is een merkwaardig project. De serie bestaat uit negen delen van ongeveer elf minuten. Alle afleveringen sluiten op elkaar aan, waardoor het eigenlijk een speelfilm is die in negen delen is verknipt.

Atkinson kan zich volkomen uitleven in Trevor. Elementen van eerdere creaties als Mr. Bean, Johnny English en een vleugje Blackadder zijn duidelijk aanwezig. De mimiek van Atkinson is intact, evenals zijn timing. Maar toch is Man vs Bee niet zo geestig als de kijker zou willen.

Er zitten heel veel herhalingen in betreffende de confrontaties met de bij, overigens een knap staaltje special effects. Maar de eerste vijf afleveringen zijn allemaal variaties op hetzelfde thema. De vernielingen in het huis stapelen zich op en zorgen ervoor dat de schade steeds meer oploopt. Dat er ook drie inbrekers opduiken zorgt voor nog meer trammelant.

Trevor is minder leuk dan Mr. Bean. De vernietiging van de Mondriaan doet overigens denken aan een van de Mr. Bean-speelfilms waarin een ander kostbaar schilderij schade oploopt als Atkinson in de rol van gastcurator in een Amerikaanse museum opduikt.

De ex van Trevor vat het karakter van de man aan de telefoon heel gevat samen: ,,Jij bent de enige man die nog irritanter is dan voor de scheiding.” Dat alles heeft te maken met een geplande vakantie met zijn dochter die niet door lijkt te gaan. De gesprekjes met haar zijn het meest aandoenlijke onderdeel.

Man vs Bee, over de titel is niet lang nagedacht, oogt gemakzuchtig. Het beproefde talent van Atkinson die zelf ook voor de inhoud verantwoordelijk is komt niet tot zijn recht. Een komiek die letterlijk zijn eigen glazen ingooit is een ongewone kijkervaring. Dat maakt de serie toch weer bijzonder.