Naar Tarantino knipogend animatietussendoortje The Bad Guys mist emotie

Ook kinderen zullen dit universum moeiteloos accepteren. Die hebben er op hun beurt weer geen enkele boodschap aan dat er vanaf de openingsscène rijkelijk wordt geknipoogd naar de misdaadklassiekers van Quentin Tarantino als Reservoir Dogs en Pulp Fiction. Vooral de animatiefilms uit de stal van Dreamworks (ook verantwoordelijk voor onder andere Madagascar) doen dat slim: ze maken laagdrempelig en makkelijk verteerbaar amusement voor een jong publiek dat de ouders ook wat gegniffel gunt. Minder goed dan concurrent Disney zijn ze in het maken van films die ook op emotioneel vlak werken en beklijven.

The Bad Guys is gebaseerd op een boekenserie over een groep criminelen – zakkenroller Mr. Wolf, meestervermommer Mr. Shark, spierbundel Mr. Piranha, hacker Ms. Tarantula en kluizenkraker Mr. Snake – die na het plegen van een reeks overvallen zich eens willen bewijzen als ‘good guys’. Wat aardig is: er zitten wat oprecht verrassende wendingen in die ons even stevig pakken op onze vooroordelen. Het werkt beter dan de nogal flauwe humor. Het geluid en de stank van een scheet, dat is zo’n beetje het niveau.

Het eigenlijk best heel solide The Bad Guys gaat daarnaast een beetje gebukt onder een andere trend: makers gaan er vanuit dat de aandachtspanne van kinderen zo goed als nihil is. Het resultaat is nogal een drukke bedoeling. Op even ademen tussendoor rust blijkbaar een taboe.

Natuurlijk vinden kinderen het niet vreemd dat een vos de baas is over een stad vol mensen. Gelukkig maar. Toch staat het hier ook een beetje symbool voor de slordigheid van veel animatietussendoortjes. Jonge kijkers zullen een slim doortimmerd verhaal dat zijn tijd durft te nemen het publiek te laten opgaan in een andere wereld heus ook kunnen waarderen.

Regie: Pierre Perifel. Stemmen: Sam Rockwell, Awkwafina, Zazie Beetz en Anthony Ramos (ook te zien in een Nederlands nagesynchroniseerde versie).