Promoten van kogelstoten in Culemborg: ‘Dertien meter is niet goed genoeg’

Een clubrecord, maar het is nog niet goed genoeg

In een V-vorm is met gymbanken en blauwe matten een veld gemaakt in de sporthal van Lek en Linge. Op de punt van die V is een cirkel op de vloer getekend. Daar staat kogelstoter en trainer Jeroen Gutte van de Culemborgse atletiekvereniging Statina klaar met een kogel in zijn nek.

Met een vlugge draai en een stevige stoot schuin omhoog werpt Gutte de bal door de lucht. Die landt vervolgens met een doffe klap op een mat. Hij is er klaar voor. ,,Genoeg geoefend, tijd voor de wedstrijd.’’

Voor het tweede jaar houdt de Culemborgse atletiekvereniging Statina een kogelstootwedstrijd: Stoot Mee. In deze wedstrijd kunnen alle leden van de club meedoen. Iedere deelnemer kan zes keer stoten, de resultaten tellen mee voor de ranglijsten van Statina.

De startgroep bestaat voornamelijk uit jonge deelnemers van zes tot tien jaar oud. Daarom helpt trainster Veri Gutte, dochter van Jeroen, de stoters even op weg bij het opwarmen en ingooien. Met hoge onderhandse worpen krijgen de stoters gevoel voor het gewicht van de kogel. Vervolgens legt ze de handigste werpstand uit en oefenen de kleine atleten nog hun stoten.

Logischerwijs werpen de jongere stoters niet met hetzelfde gewicht kogel als senioren. Vrouwelijke senioren stoten met een kogel van vier kilo, mannen met een van zeven en een kwart kilo.

In deze eerste groep vliegen er echter voornamelijk kogels van twee en drie kilo door de lucht. Het is voor de jongere deelnemers nog opletten geblazen ook. Wie na zijn poging verkeerd de werpcirkel uitloopt, maakt zijn of haar stoot ongeldig.

Terwijl de eerste groep voor de wedstrijd aan het werpen is, komen de deelnemers van de tweede groep al de zaal ingelopen. Daaronder een aantal met een heel ander postuur. ,,Daar heb je ze,’’ is organisator Jeroen Gutte enthousiast, doelend op Patrick van Antwerpen en Wilfred van Est. ,,Dit zijn echt twee beren van kerels.’’

Van Antwerpen en van Est zijn atleten die deelnemen aan de highlandgames ,,In plaats van kogelstoten heb je bij highlandgames steenwerpen dat wel veel op kogelstoten lijkt’’, legt van Antwerpen uit.

,,Kogelstoten zijn we hier gaan doen om onze techniek voor het steenwerpen te verbeteren,’’ vertelt van Est. Het is slechts één van de vele disciplines op de highlandgames. Er er zijn ook wel wat verschillen, de stenen zijn groter en zwaarder dan de kogels waarmee ze oefenen. ,,Je hebt bijvoorbeeld stenen van rond de vijftig kilo om te werpen, als je die vijf meter ver krijgt dan ben je wel echt een grote man,’’ verklaart van Antwerpen.

De eerste groep is klaar en de deelnemers van de tweede staan in te gooien en zich te rekken en strekken. In deze sessie doet organisator Jeroen Gutte ook mee die met zijn eerste stoot de kogel al bijna naar acht meter weet te werpen. Van Antwerpen en van Est zijn de laatste twee op de lijst en stoten na elkaar. Van Est laat de kogel landen op elf meter. Van Antwerpen verbetert in zijn sessie het clubrecord, zijn kogel landt op 13,11 meter, de stoter wordt met verbaasde gezichten onthaald.

Ondanks het behalen van een clubrecord is Patrick van Antwerpen niet tevreden ,,Dertien meter is niet genoeg, ik had eigenlijk richting de vijftien willen gaan. Het is enigszins logisch, dit is pas de tweede keer dit jaar dat ik aan het kogelstoten ben, maar het moet gewoon nog beter’’, is de atleet kritisch. ,,Maar mijn eerste highlandgames zijn pas in april, dus ik heb nog tijd om te oefenen gelukkig.’’