Stewardess Joyce deed haar schoenen uit en Diego ging op zijn tenen staan: ‘Enorm gelachen’

Ik ben presentator van grote boksgala’s in Nederland. Een groot sportfan ook. Ik ben nu 40 jaar en in 1986 was ik 6. Mijn vader kocht voor mijn broer en mij een Azteca-bal, de originele bal van het WK 1986. Later dat jaar werd er een documentaire uitgezonden over dat WK. De film heette Heroes. Mijn vader had de film opgenomen. De VHS-band hebben mijn broer en ik minimaal 1000 keer gekeken. We werden fans van Diego voor het leven.

In 2005 werkte ik bij de Douane op Schiphol. In de aankomsthal. Om beurten deden we een ‘bakkie’ tijdens de stille avonden. Het was mijn beurt om een kop koffie te nuttigen. Ik was 15 minuten weg van mijn post. Toen ik terugkwam was men op de foto geweest met Diego Maradona. Hij was in Nederland voor het Amsterdam Tournament. Ik vroeg ze waarom ze me niet hadden gebeld. ‘We wilden je niet storen tijdens je bak koffie.’

Dit was mijn kans om mijn held te ontmoeten. Het is nu definitief dat deze kans nooit meer zal komen. Ik kan de rest van mijn leven koffie drinken zonder de stress dat Diego Armando Maradona mij passeert op tien meter afstand.
Ray Martin

Ik werk als stewardess. Op een dag had ik Diego Maradona aan boord. Nerveus liep ik tijdens de vlucht naar hem toe en vroeg of hij misschien met mij op de foto wilde. Hij schonk me een grote glimlach en zei: Claro! Hij liep met me mee naar het keukentje, hij ging naast me staan en vroeg toen of ik mijn schoenen uit kon doen. Hij zou dan zelf op zijn tenen staan, want het lengteverschil was anders wel érg groot. Wat moesten we erom lachen! We hebben nog even staan kletsen en met een handtekening voor mijn broer en een geweldige foto liep ik die dag het vliegtuig uit. Deze foto was al bijzonder, maar nu nog meer!
Joyce van der Elst

Oktober 2005, we gingen met z’n tweeën backpacken door Argentinië. Bij het hotel in Buenos Aires konden we tickets boeken voor een thuiswedstrijd van Boca Juniors, tegen Newell’s Old Boys. Zwaar onder de indruk van de sfeer in de wijk La Boca en in het imposante stadion La Bombonera namen we ruim voor de aftrap plaats op de tribune. Aan de overkant zong en sprong de fanatieke harde kern minutenlang, maar na de warming-up steeg er ineens een oorverdovend kabaal op. 50.000 kelen begonnen hartstochtelijk te zingen en wij hadden geen idee waarom. Er stond immers niemand van belang meer op het veld. Maar ineens ontwaarden we op het balkon van een skybox aan de karakteristieke lange zijde een klein, gedrongen mannetje dat minstens zo hartstochtelijk die 50.000 man aan het dirigeren was. Maradona... Daags voor zijn 45ste verjaardag maakte dit moment klip en klaar wat hij betekende voor de Argentijnen. Zó indrukwekkend. Van de wedstrijd is me weinig bijgebleven, maar de adoratie voor Pluisje zal me altijd bijblijven.
Tom Huyskens

Tijdens de zwangerschap (33 weken) van mijn vrouw zijn we samen afgereisd voor een nachtje hotel Mierlo in de hoop Diego te ontmoeten...

Het is 1 augustus 2005, een heerlijke vakantie in Drenthe staat op het punt te beginnen. Voordat we naar Drenthe afreizen willen we voor mijn neefje eerst het nieuwe Ajax-tenue aanschaffen in de Ajax-store bij de Arena. Het leuk leek mij leuk om te parkeren bij de Toekomst. Wellicht dat we daar nog wat sterren konden aanschouwen. Al snel zien we de selectie van Boca een uitlooptraining doen op een bijveld op de Arena. Tot onze grote verbazing zit Maradona in de dug-out de training te aanschouwen zonder enige bewaking of iets om hem heen. Mijn schoonvader heeft hem zelfs in de dug-out een hand geschud met de opmerking ‘he Diego’.  Na de training heb ik mij, samen met mijn neefje en nichtje, gepositioneerd tussen het bijveld en de spelersbus. Terwijl mijn zwager klaar stond met zijn telefoon heb ik aan Maradona gevraagd of hij met de kinderen op de foto wilde. Hij hapte meteen toe. 
Danny van den Bosch

Maradona verbleef met zijn team in Mierlo voor een trainingskamp. De beste man verveelde zich en bezocht een wedstrijd van PSV. In de business-club van PSV hebben we hem kunnen strikken voor een commercial voor Bavaria. Een van de trouwe sponsoren van PSV en als bierbrouwer niet vies van het strikken van een grote naam. Maradona zou voor Bavaria schitteren in een remake van het bekende reclamespotje uit de jaren negentig, waarin Marco van Basten een dopje van een bierflesje schiet. Vanuit Bavaria regelden Florent Renders en ik alles: crew, stadion, kleren. Alles was gereed en 36 man wachten op het arriveren van Maradona om met de o.a. de filmploeg te commercial te schieten.

Maar de hoofdpersoon bleef weg. Moe van een dagje Amsterdam en was inmiddels al heerlijk weer terug op zijn hotelkamer in Mierlo. Ik voelde de bui al hangen en ik ben een man van afspraak is afspraak, ook al heet je Maradona. Er wachtte immers een crew van 36 man. De zenuwen namen toe. Zou hij wel komen, want om die reden liet hij ook een kapper voor niets komen. Ik stond op en vertelde iedereen dat ik hem dan wel uit zijn bed zou halen om hem alsnog in het Philips Station te krijgen. Eenmaal in Mierlo herinnerden we de manager van Maradona en fijntjes aan dat wij een afspraak hadden. Zijn manager bevestigde de afspraak en even later troffen we een wereldster in korte broek, die – hoewel laat op de avond – nog wel degelijk bereid bleek om mee naar Eindhoven te gaan. 

Aangezien de tijd begon te dringen, voerde ik het tempo in mijn Peugeootje 208 op de Brabantse wegen flink op. Later, toen ik Maradona in de kleedkamer sprak, noemde de hij mij om die reden lachend een piloto loco, een gekke chauffeur. In het Philips Stadion ontpopte de nurkse grootheid zich als een innemende figuur. Maradona kreeg schik in de opnames, vergat de tijd en genoot van de voetbalpotjes die hij tussendoor met de crewleden speelde en waarin ‘Pluisje’ zo nu en dan even een flard van zijn genialiteit etaleerde. En in die vrolijke setting kwam het tot de knuffel waarvan ik nog altijd een beetje moet gloeien.

Ik speelde de bal snoeihard naar Diego, die hem panklaar legde en begon te lachten omdat ik de bal zo hard inspeelde. Dat was hij wel gewend. Hij liep om me af en gaf me een respectvolle knuffel. Een ontmoeting die ik - en met name ook de mensen van Bavaria - niet snel zullen vergeten.

In 2017 had ik de eer om de ‘grootste’ voetballer aller tijden te mogen ontmoeten. Maradona was in die zomer als trainer van een onbeduidend clubje uit de Emiraten met zijn ploeg voor een trainingskamp neergestreken in het nietige en wat stoffige Mierlo. Na 3 avonden posten bij het hotel- en trainingscomplex voor een foto en handtekening, mocht ik op de laatste avond eindelijk met hem op de foto. MAAR: hij wilde eigenlijk geen handtekeningen doen die avond.... TOTDAT ik een HEMA-rookworst tevoorschijn haalde en die aan hem gaf (die had ik gekocht, omdat ik gelezen had dat hij die zo lekker vond). Hij pakte mijn pen en gaf me een handtekening. Op een foto van de Argentijnse nationale ploeg tijdens het WK van 1982 in Spanje. Dat noem ik nog eens een sportieve ruil! Met mijn 53 jaar nog steeds zo blij als een kind met de ontmoeting. Op de foto is in zijn linkerhand de rookworst te zien… dezelfde hand waarmee hij die goal in 1986 maakte: De hand van god! RIP Diego!

De film Diego Maradonna zou slechts een paar avonden vertoond worden in Filmhuis Lumen in Delft. Ik had wat vrienden en medespelers van mijn veteranenteam gevraagd om mee te gaan. Niemand kon of wilde mee naar deze film over mijn held. Op dinsdagavond 20 augustus 2019 was de laatste gelegenheid dat de film draaide. Op het laatste moment besloot ik om dan toch maar alleen te gaan kijken. Toen ik bij de filmzaal aankwam stroomde deze net leeg van een hele horde mensen maar die hadden een andere film gezien. Toen ik de zaal inging bleek ik de enige bezoeker.

Het bioscooppersoneel vroeg nog of ik wel alleen in de zaal naar de film wilde kijken. Ik vond het prima. Tijdens het WK 1986 had ik als 16-jarige jongen ook alleen in de nacht naar Argentinië tegen België gekeken. Toen ik halverwege aan de bar iets te drinken ging halen bleek ook nog dat ze speciaal voor deze gelegenheid de film even voor mij stop gezet hadden. Ik heb genoten van de film en vond het wel mooi; alleen in de bios met de allergrootste!
Marc Pas

El Diego, pluisje, de gouden jongen of in voetbalkringen bekend als god. Neergestreken in het pittoreske Mierlo. Dat is een kans die nooit meer zal voorkomen. De eerste poging strandde nog in een aantal uren wachten bij het hotel, tevergeefs. Maar een voetbalwedstrijd duurt langer dan 2x45 minuten wachten. Dan maar in de return. Via een appje van een vriend, die iemand uit zijn gezelschap kende, kwam de volgende dag een nieuwe poging. Eerst een oefenwedstrijd kijken waarvan me alleen de momenten zijn bijgebleven dat Diego het niet eens was met de scheidsrechter.
Aansluitend wachten in de rij voor het hotel. Hopen dat Diego vandaag wel zin had om weer een dag zijn fans te ontmoeten. En dit keer met succes.
Pieter van Molken

Bekijk hier Panenka

Bekijk hier onze video's over Diego Maradona: