Sfeervolle indiegame Call of the Sea is een van de laatste toppers van het jaar

Call of the Sea is het eerste spel van de de Spaanse studio Out of the Blue Games. Een titel die ten eerste quasi exact hetzelfde klinkt als een nogal populaire reeks van first person shooters en die ten tweede plots in dezelfde week uitkwam als het alom bekende Cyberpunk 2077. Witte kerst of niet, de kans is dus reëel dat deze release volledig ondergesneeuwd raakt. En dat zou een spijtige zaak zijn, want Call of the Sea is niet alleen een pakkend en innovatief puzzelmysterie, het spel werkt bovendien ook gewoon naar behoren op de ‘oude’ Xbox One, iets wat van Cyberpunk niet gezegd kan worden.

_{Lees verder onder de video}

Je kruipt in de huid van Norah, een vrouw die rond 1930 op zoek gaat naar haar vermiste man. Die had een expeditie op poten gezet naar een onbekend eiland ergens in de Atlantische Oceaan omdat daar volgens bepaalde geruchten een middel te vinden zou zijn tegen de mysterieuze huidziekte waar Norah mee kampt. Bij aankomst op het eiland ontdek je al snel dat de expeditie helemaal in het honderd is gelopen en dat er zich heel wat meer sinistere dingen schuilhouden dan de idyllische stranden en rondfladderende papegaaien doen vermoeden.

Call of the Sea is voor een groot deel geïnspireerd op het werk van H.P. Lovecraft.  Wie een beetje op de hoogte is, weet wat dat doorgaans betekent: gigantische zeemonsters, bizarre sektes en een macabere sfeer vol nihilisme en wanhoop. Doorgaans, want hoewel de eerste twee elementen zeker aanwezig zijn, kun je Call of the Sea helemaal geen horrorgame noemen. Daarvoor zijn de - overigens uitstekende - graphics te kleurrijk en de muziek te rustgevend. Ook hoef je op geen enkel moment op je hoede te zijn voor vijanden of jump scares. De enige uitdaging die je hier voorgeschoteld krijgt, zijn de vele puzzels die je steeds dieper landinwaarts leiden.

Die puzzels zijn aanvankelijk nog vlotjes op te lossen met een beetje rationeel nadenken, maar worden geleidelijk aan uitgebreide hersenkrakers die helaas niet altijd een even logische oplossing hebben. Verwacht niet dat de makers je bij het handje van punt A naar B zullen leiden, integendeel. Welke hint verband houdt met welke puzzel en in welke volgorde je die het best oplost, is volledig aan de speler. Dat leidt tot heel wat heen en weer geren, maar die vage structuur maakt de voldoening ook des te groter wanneer je eindelijk de oplossing gevonden hebt.

Het enige wat minder geslaagd is aan Call of the Sea, is jammer genoeg het hoofdpersonage. Het gaat hierbij vooral om het commentaar dat Norah geeft bij bijna elke actie, om te beschrijven wat er gaande is. Want hoewel dat af en toe wel wat meer achtergrondinformatie oplevert, breekt de constante voice-over vaak nodeloos de sfeer.

Maar die kritiek op het hoofdpersonage is slechts een klein minpuntje in een voor de rest fijne game die grossiert in taaie puzzels, een intrigerend verhaal en bakken sfeer. Hoog tijd om de digitale sneeuwruimer boven te halen dus en ervoor te zorgen dat je een van de laatste toppers van 2020 zeker niet mist!