3. ‘We vinden het fijn als we kunnen lachen, maar dat is u wel toevertrouwd’
    PREMIUM
    column Thomas Verbogt

    ‘We vinden het fijn als we kunnen lachen, maar dat is u wel toever­trouwd’

    In mijn directe omgeving leest niemand Libelle. Ik geloof niet uit principe, maar men komt er niet toe. Daarom kan ik het ook niet hebben over de 85ste verjaardag van het tijdschrift dat het nog steeds goed doet, beter dan Margriet. Ik las vorige week een interview met de hoofdredacteur van Libelle, Hilmar Mulder, en die zei dat de Libelle-lezer iets vlotter is dan die van Margriet. Zelf houd ik van vlot.
  1. Hè lekker, komende tijd geen lichaamsvet, geen Brexit en geen majoor meer, meer ruimte voor lente!
    PREMIUM
    column

    Hè lekker, komende tijd geen lichaams­vet, geen Brexit en geen majoor meer, meer ruimte voor lente!

    Een verhelderende ervaring: ik zit boven een artikel over lichaamsvet en ineens merk ik dat ik niet meer weet wat ik aan het lezen ben. Het stuk is geschreven met het oog op de naderende zomer. In de zomer kijken we anders naar elkaar en zien we scherper wie te zwaar is en wie niet. De verhelderende ervaring is dat ik het inzicht krijg hier voorlopig maar even niets meer over te gaan lezen.
  4. Ik lees al een jaar of 60 iedere week de Donald Duck, een van mijn vensters op de wereld
    PREMIUM
    column

    Ik lees al een jaar of 60 iedere week de Donald Duck, een van mijn vensters op de wereld

    Wat ik jammer vind is dat iets van belang al zo ruim van tevoren wordt aangekondigd. Ik heb het niet over grote gebeurtenissen in de grote wereld, maar wat in de media valt te beleven. Een onthullende documentaire wordt voor uitzending in minstens twee praatprogramma’s behandeld. Ik noem maar wat. Zelf hecht ik eraan vól verrast te worden. Dan heeft de verrassing ook meer zeggingskracht.
  5. Ik beken het maar meteen: ik ruik ook graag aan vrouwen
    PREMIUM
    Column

    Ik beken het maar meteen: ik ruik ook graag aan vrouwen

    Dagelijks zijn er geuren die herinneringen oproepen. Een verflucht die ik moeilijk kan omschrijven en ik denk meteen aan het huis van mijn grootouders, een nieuw huis aan de rand van een bos. Of de geur van verse koffie en gebakken eieren: het is zomer, we staan op het punt naar een verre vakantiebestemming te rijden, de auto is ingepakt, we lopen te popelen, nog snel iets eten. Het is nooit een geur die je kunt opzoeken, ineens is die er, je wordt er door overvallen, haast altijd aangenaam.
  1. Zou er een kind zijn dat in de gaten heeft dat het meer spaarrente heeft dan zijn ouders?
    PREMIUM

    Zou er een kind zijn dat in de gaten heeft dat het meer spaarrente heeft dan zijn ouders?

    In mijn opvoeding ging het niet over geld. Niet dat er bij ons thuis veel te veel was (ook niet veel te weinig), maar mijn ouders hadden geen zin er verstandig mee om te gaan. Ze wisten, geloof ik, ook niet hoe. Het een heeft natuurlijk met het ander te maken. Ik heb het van hen overgenomen. Soms krijg ik een financieel advies (‘Zou je niet eens…’), maar ik kan de concentratie niet opbrengen daar scherp naar te luisteren.
  1. Lang geleden dat ik zo’n protserige toespraak meemaakte
    PREMIUM
    column

    Lang geleden dat ik zo’n protserige toespraak meemaakte

    Werd ik gisterochtend wakker in een ander Nederland? Terwijl ik antwoord zocht op die vraag, verdwaalde ik in een herinnering. En was weer terug in mijn schooljaren, mijn gymnasiumtijd op het Canisiuscollege in Nijmegen, tweede helft jaren zestig. Behalve dat je je door je leerplicht heen ploeterde, kon je ook lid worden van diverse clubs en clubjes. Je mocht natuurlijk zelf weten of je dat deed, maar het was toch min of meer verplicht. Als je er vanaf zag, konden je rapportcijfers er gehavend uitzien.
  5. Rare dingen waarover we wat te lang moeten nadenken
    PREMIUM
    column

    Rare dingen waarover we wat te lang moeten nadenken

    In mijn vriendenkring is een vriendin die altijd te laat komt. Is soms lastig, maar we zijn eraan gewend. Als ze een paar keer wél op tijd komt, zijn we bezorgd. We vragen haar of alles goed met haar gaat. Dan zegt ze wat we in onze vriendenkring allemaal zeggen als ons gevraagd of alles goed gaat: ,,Alles is veel, maar het meeste wel.” Dat is vaak het beste antwoord, maar wij vinden het dan toch net iets té onduidelijk.

Columns

Net binnen

Meest gelezen

Webwinkel