-
PREMIUM
column thomas verbogt Een man die door de telefoon zegt: ‘Dat zou een mooie boel worden’ heeft zeker een snor
Als je zo nu en dan telefonisch contact met iemand hebt, bijvoorbeeld een ambtenaar van een gemeentelijke instelling, maak je je automatisch een voorstelling van die persoon. Door hoe die praat. -
PREMIUM
column thomas verbogt De lente laat zich echt door niets tegenhouden
Zaterdag in de vroege avond zat ik te mijmeren aan de keukentafel en vroeg ik me ineens of er nog nieuws was (dat vragen we soms: ,,Is er nog nieuws?”). Ik zette de radio aan en kwam terecht in een programma dat haast te vrolijk voor woorden was. -
PREMIUM
column thomas verbogt Het coronalied staat zo ver van me af dat ik niet eens kan zeggen dat ik er niets aan vind
Woorden als ‘troost’ en ‘bemoediging’ boeten deze dagen een beetje aan waarde in. Ze worden te vaak gebruikt. Is niet erg, maar we moeten natuurlijk niet te snel denken dat het zomaar lukt, iemand troosten of bemoedigen, door alleen maar te zeggen dat je dat doet. -
PREMIUM
column thomas verbogt Vanuit het bed keek de zieke naar buiten, met stille, meestal wat melancholieke aandacht
Toen ik kind was, lag er in iedere straat waar ik vanwege mijn kindertijd doorheen liep, voor minstens een van de ramen een zieke. Om naar buiten te kunnen kijken, om nog betrokken te zijn bij een wereld waarvan die nauwelijks nog deel uitmaakte. -
PREMIUM
Column Thomas Verbogt Ik vind dat ik een ander verhaal ben dan vier tompoezen vertellen
Een afwijking waar ik niet zonder kan en die ik daarom ook geen afwijking noem, is dat ik altijd en overal verhalen zoek. Een detail kan met me op de loop gaan, een gebaar of voorwerp, een woord dat voorbij waait, laat ik het zo samenvatten: alles.
-
PREMIUM
column thomas verbogt Er gebeurt niet veel en wat er gebeurt, valt dus meer op dan voorheen
Maandag las of hoorde ik (het is veel wat ik hoor en lees) dat Margriet van der Linden die die avond haar praatprogramma hervatte, bij wijze van geruststelling zei: ,,Het wordt meer dan corona.” -
PREMIUM
column thomas verbogt Komt de ondergrondse zelfknip weer in beeld?
In de eerste fase van mijn vage volwassenheid deed ik veel aan zelfknip. Toen ik opgroeide gaf je met je haar een mening over het leven waarin je steeds intenser verzeild raakte. -
PREMIUM
Column Thomas Verbogt We moeten terughoudend zijn: als alle wilde plannen doorgaan, komen we straks in een slopende feestfile terecht
Zappend langs radiostations kwam ik even bij een mevrouw terecht die vertelde dat het plan was dat ze zaterdagavond haar vijftigste verjaardag vierde. In een zaaltje. Met zo’n tweehonderd man, wat ik best veel vond.
-
PREMIUM
Kort verhaal Kijken naar de stilte, naar het bijna roerloze landschap van de bedreigde stad
Op verzoek van De Gelderlander schreef auteur en columnist Thomas Verbogt een kort verhaal over de coronacrisis, met de titel Stille lente. -
PREMIUM
column thomas verbogt Het is een moeilijke tijd en die vraagt onder meer om liefdevolle maatregelen
Weer zo’n initiatief dat we innig mogen omhelzen. Het is in principe voor kinderen bedoeld: op berenjacht gaan. Het gaat hier om knuffelberen die in huizen achter de ramen te zien zijn. -
PREMIUM
Column Thomas Verbogt Kraamvisie heet nu raamvisite (!), lees ik
Dadelijk moet ik op kraamvisite. Gá ik op kraamvisite, niks moeten. Toch is het een beetje zo. Zit al in het stijve woord visite verpakt. Ik ben er niet goed in. In principe vind ik alles eraan feestelijk, het nieuwe kind dat nog van niets weet, de stralende ouders, de aangename drukte eromheen. Maar toch. Wat maar toch? -
PREMIUM
column thomas verbogt Jullie hebben de bazen van ‘t land gehoord. We gaan dus niet meer met ons allen naar het... Ja, zeg het maar...
Op de middelbare school moest je bij wangedrag meestal individueel nablijven, op de lagere school was dat collectief. Een paar jongens (ik zat op een jongensschool) hadden zitten klieren en daarom mocht de hele klas een uur of langer lekker niet naar huis. -
PREMIUM
Column Thomas Verbogt Op de fitnessclub voer ik ook niet alles uit als de coach naar de wc is
Als het uitkwam luisterde ik ’s ochtends op Radio 1 naar De Nationale Nieuwsquiz. Meestal was dat in de auto. Je kon je daarvoor opgeven om te laten horen dat je goed op de hoogte was van het nieuws, een eenvoudige, maar aantrekkelijke gang van zaken.
-
PREMIUM
De dochters hebben jonge benen en ik behoor tot de risicogroep
Zeker vijftig jaar geleden dat ik me met een legpuzzel heb beziggehouden. Heb er wel een staan, 1000 stukjes, voorstellende de raket in aanbouw uit het avontuur van Kuifje ‘Raket naar de maan’. Had het vooral als verzamelobject gekocht, mooie doos, maar nu is het: ,,Die leggen we dus op tafel.” -
PREMIUM
Column Thomas Verbogt Met sommige Songfestivalfragmenten kan best een uurtje Troost-tv worden gemaakt
Of Troost-tv gaat werken, weten we natuurlijk nog niet. Als ik het voor het zeggen had, zou ik zeggen: niet alleen herhalingen van prachtige fragmenten, maar ook toelichten waarom. Iedere dag iemand anders. Hoeven echt geen Bekende Nederlanders te zijn. Juist niet misschien, want het doet er steeds minder toe of je Bekende Nederlander bent of niet. Zeg maar Zomergasten in het klein. Misschien ook verbonden met de actualiteit. -
PREMIUM
Column Thomas Verbogt Ergens hoorde ik dat Het De week Van De Lentekriebels is. Kunnen we dit jaar weinig mee
Stom dat ik nog steeds niet weet wat ik moet voelen als het mis met me is. Wanneer wordt kuchen hoesten? Ik luister voor mijn doen gehoorzaam naar de overheid, blijf dus meestal contactloos binnen en probeer er daar zoveel mogelijk van te maken. Ook was ik regelmatig mijn handen. -
PREMIUM
column thomas verbogt Het allerfijnste van thuis werken: uit het raam kijken
Met belangstelling las ik gisteren het artikel in deze krant over thuiswerken. Heb het er vaak over: het is een hele kunst. Ik doe het al veertig jaar. Als ervaring je tot deskundige maakt, ben ik het.
-
PREMIUM
column thomas verbogt Peter R. de Vries is uiteraard ook coronadeskundige, maar niemand erkent of beseft dat
Hoewel velen van ons tijd genoeg hebben om bij veel stil te staan, lukt het niet bij alles. Zo had ik tot gisteren niet aan de Lintjesregen gedacht, eind volgende maand. Die gaat gewoon door, las ik. Alleen worden de lintjes later opgespeld. Dus als het virus is bedwongen. -
PREMIUM
column thomas verbogt Waarom heb ik er jaren over gedaan om te doen wat ik net deed?
Iedere columnist die weleens over het dagelijks leven schrijft, waar ook ter wereld, heeft minstens één keer de zoekgeraakte sokken in de wasmachine behandeld. Je gooit er vier paar in en er komen zeven sokken uit. -
PREMIUM
column thomas verbogt Had ik ook een boek op zolder dat ‘Het Zelf Gezellig Maken’ heet?
De coach van de fitnessclub zei gisterochtend dat hij had overwogen me te bellen om te zeggen dat ik niet mocht komen, omdat ik in de risicogroep zat. De eerste keer dat ik in zo’n groep zit, geloof ik, wat ik ook moeilijk vind omdat ik geen groepsmens ben.
-
PREMIUM
column thomas verbogt Er stonden ook twee potjes zout in het winkelwagentje van de hamsterende zanger
Veel te veel heb ik te laat in de gaten. Nee, niet dat het virus ons land in zijn greep heeft. Ik ga even terug naar donderdagmiddag, voordat de overheid bekendmaakt dat alles een tijdje anders wordt. Ik sta in de supermarkt en vraag me daar af waarom de vuilniszakken op zijn. -
PREMIUM
column thomas verbogt Gezellig samenzijn: daar word ik altijd een beetje zenuwachtig van
Van een historisch genootschap kreeg ik een uitnodiging voor een jaarvergadering. Daarin stonden agendapunten als ‘1. Opening’. Ik prijs me gelukkig dat ik mijn leven zo heb ingericht dat ik haast nooit hoef te vergaderen. -
PREMIUM
Column Thomas Verbogt Begin volgende week is het zo’n beetje gedaan met de groetgrapjes
Nog even en we zijn door onze groetgrapjes heen. Nu maken we ze nog terwijl we de ellebogen naar elkaar toe brengen of met een boksbeweging beginnen. Ook bij het knikje zeggen we iets olijks wat de ander ook wel weet. -
PREMIUM
column thomas verbogt Als plassen een probleem is, kun je er misschien niet over ophouden
Op het drukke perron van een niet al te groot station zit ik op een bank te wachten op de trein waarvan niemand iets weet, ook niet of die nog bestaat. Naast me zit een oude jongen die op zijn tablet naar een film kijkt. Hij heeft oordopjes in, maar toch trekt zijn scherm aandacht, ik weet niet hoe dat komt.
-
PREMIUM
Column Een soort vrijwillige quarantaine, het had wel wat moet ik zeggen: Iedereen dacht dat ik weg was
Op de radio hoorde ik iemand spreken over mensen die vrijwillig in quarantaine gaan. Ging uiteraard over het virus, maar ik luisterde niet aandachtig genoeg, wat ik mezelf verwijt. Beetje struisvogelachtig. Denk nog steeds: ik merk het wel. Is geen goede gedachte. -
PREMIUM
column thomas verbogt Erg lijkt me: én mondkapje én stressballetje
Zaterdagochtend was ik in de ban van grote gespannen haast. Het Boekenbal zat nog een beetje in mijn benen, dadelijk werd ik gehaald door iemand van de uitgeverij die me hartelijk naar twee boekhandels zou brengen. -
PREMIUM
Column Thomas Verbogt Stel dat maandag blijkt dat iedere Boekenbalganger besmet is en iedereen een tijd in quarantaine moet
Het Boekenbal is weer voorbij, de Boekenweek is begonnen, maar paar dagen geleden was het niet helemaal duidelijk of het bal zou doorgaan. Donderdag kwam er een brief van de organisatie: geen zorg, behalve wanneer de overheid zou ingrijpen. -
PREMIUM
column thomas verbogt Als ik bij mijn moeder op bezoek kwam, lag er soms een boek van Danielle Steel naast haar stoel
Als je een kaartje voor het Boekenbal hebt, kan het zijn dat er bij de ingang een verslaggever een vraag aan je stelt, voor een korte reportage in het Journaal later op de avond. Bedoeling is dat je een olijk antwoord geeft. -
PREMIUM
Column Thomas Verbogt Als ik haar zie en hoor praten, overkomt die naam me enórm: Ankie Broekers-Knol
Kennis van me is drummer in een band. Als ik hem spreek, denk ik daar meteen aan, ook al hebben we het over iets totaal anders dan drummen, zwerfkatten of de komende Boekenweek. In gedachten zie ik hem drummend in de weer. Hij hóórt bij zijn instrument.
-
PREMIUM
Column Thomas Verbogt In mijn kusgedrag wil ik graag selectief zijn
Bijna dagelijks kom ik onder de mensen, maar gisteren waren het er veel. In een theater, vrienden, kennissen en vage kennissen. Wat ik had kunnen weten, maar toch niet op voorbereid was: “Kussen mag niet meer.” En dit dan tamelijk vrolijk uitgesproken. -
PREMIUM
Column Thomas Verbogt Ik kijk ernaar terwijl ik denk: ik had vandaag niet op bitterballen gerekend
Hier op de hoek is een klein café met hoge ramen waar ik in de namiddag graag kom, even. Ik lees een avondkrant, drink een kleinigheidje en ga dan weer naar huis. Alleen op doordeweekse dagen, in het weekend is het er veel te vol mensen die ook veel ruimte voor hun stemmen nodig hebben. -
PREMIUM
Column Thomas Verbogt Over 2020 zegt Lidewij Edelkoort dat het een grimmige tijd is en dat we het daarom in folklore moeten zoeken
Grappig beroep, trendwatcher, zeker als je daarin gerenommeerd bent. Las dit weekend een artikel waarin er twee aan het woord komen. Een van hen, David Shah, zegt dat we vinden dat het leven minder vermoeiend, makkelijker en simpeler moet worden. Serieus.
Meest gelezen
-
PREMIUM
De aankoop van mijn tondeuse, een kleine beslissing in een grote tijd
-
PREMIUM
Een jonger iemand voorrang geven, ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen
-
PREMIUM
Het coronalied staat zo ver van me af dat ik niet eens kan zeggen dat ik er niets aan vind
-
PREMIUM
Vanuit het bed keek de zieke naar buiten, met stille, meestal wat melancholieke aandacht
-
PREMIUM
Na een aantal weken had ik maar één behoefte: ik wil de brievenschrijver van het dorp worden
