Allergisch voor het openbare standje
Column Thomas VerbogtWaar ik niet tegen kan, is in het openbaar een beetje op je donder krijgen. Had ik op school al. Erger dan de donderpreek vond ik mijn onvermogen er luchtig bij te kijken.
Delen per e-mail
Thomas Verbogt is columnist bij De Gelderlander. In zijn dagelijkse mijmeringen verwondert hij zich over het alledaagse. In 2017 vierde Thomas zijn 25-jarig jubileum bij deze krant .
Klik voor eerdere columns
Er zijn supermarkten waar je de groente zelf moet wegen, wat ik niet erg vind, maar meestal vergeet. De caissière vraagt: ,,Heeft u de tomaten gewogen?’’ Het antwoord op die vraag weet ze, want ze ziet dat er geen bonnetje op de zak zit geplakt.
Dat is dus fase 1 van het openbare standje. Ik moet toegeven dat ik de tomaten niet heb gewogen en ik voeg eraan toe dat ik er niet aan gedacht heb, sterk voorbeeld van een overbodige mededeling. Dan komen er verwijtende geluiden uit de lange rij achter je. Met grote passen loop je naar de weegschaal die in de buurt van de tomaten hangt en je voelt dat iedereen in de rij naar je kijkt: lúkt het hem de tomaten te wegen?
Vliegtuigen moeten lichter worden, las ik gisteren. Gaan ze langer mee. Helder. Er zijn al maatschappijen die maatregelen nemen, minder papier aan boord, stoelen gemaakt van lichter materiaal, dat soort dingen. Scheelt allemaal een slok op een borrel. Nog een slok is het gewicht van de stewardessen en stewards. Ze mogen niet te zwaar zijn. En, opmerkelijk, passagiers wordt gevraagd voor de vlucht te plassen.
Nu doe ik dat altijd als ik in een volle publieke ruimte plaatsneem. De bioscoop bijvoorbeeld. Als je tijdens de film opstaat, zit iedereen om je heen te zuchtend te sissen. Snap ik. Ik vind mezelf ook storend. Maar soms heb je de boel niet onder controle.
Als je in een vliegtuig meteen na het opstijgen moet, krijg je dan een standje van de stewardess? Als je haar dik vindt, zeg je dan: ,,Maar u bent dik?’’ Of verontschuldig je je alleen maar?
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
‘Regen is leven’
Altijd wil ik dat de stilte in de wachtkamer van de huisarts iets met me doet, alleen weet ik niet wat. Ik probeer in gedachten verzonken te raken, maar als ik om me heen kijk lukt dat niet. Natuurlijk kan ik mijn ogen sluiten, maar dan is de kans groot dat ik in slaap val, en het lijkt me sterk ontregelend om gewekt te worden door de huisarts of een van mijn medepatiënten. -
PREMIUM
Column Thomas Verbogt Als je je ergens aan ergert, erger je je ook aan jezelf
Je hebt het niet altijd in de gaten, maar als je je ergens aan ergert, erger je je ook aan jezelf. Omdat je het niet in de gaten hebt, weet je niet waarom. Volgens mij omdat je niet goed kunt omgaan met wat er gebeurt, met wat je omringt. Ik kijk naar mezelf, want dan moet je ook vaak doen: eerst naar jezelf kijken. -
PREMIUM
column Ik beschouw het als een uitdaging een lach op het gezicht van een ander te krijgen
Wanneer ik de kleine kiosk op het perron van station Alkmaar binnenloop, zie ik het meteen: de vrouw achter de toonbank heeft ontzettend veel zin in de tijd die ze daar doorbrengt. Misschien kom ik op de verkeerde plekken, maar ik maak zoiets niet vaak mee. Meestal moet ik zelf mijn best doen iets vrolijks te geven aan de paar momenten die we met elkaar doorbrengen. -
Column Thomas Verbogt Als een intimiteit ongewenst is, mag je het geen intimiteit noemen, wel een rotstreek
Iemand ongevraagd een nekmassage geven is linke soep. Hoe zou ik dat vinden? Dus: ben aan het werken, voordat ik aan mijn bureau ging zitten heb ik narrig geklaagd over pijn in mijn nek en ineens, terwijl ik boven notulen aan het gapen ben, is er een nekmassage, ongevraagd. -
PREMIUM
column ‘Ik ben mijn ov-chipkaart vergeten’, bij zo’n zinnetje verschrompelt mijn goede humeur
-
PREMIUM
Column Thomas Verbogt Oom Toni houdt niet van poespas of diepgaande analyses: ‘Gewoon trainen. Elke dag, keihard.’
-
PREMIUM
column Thomas Verbogt Je weet ook niet of ze blij is met de ingreep of juist helemaal niet
Waarschijnlijk is het toeval, gelukkig toeval, maar in mijn directe omgeving vinden weinig cosmetische ingrepen plaats. Kan niet zeggen ‘geen’, want ik weet het niet zo goed. Wel van de mannen. Dat zou ik zeker zien! Dénk ik. Soms hoor ik een vrouw zeggen dat ze ‘toch even een spuitje gaat halen’. Dan vraag ik niet wat voor spuitje en waar het geplaatst wordt, want misschien is die nieuwsgierigheid ongewenst. -
PREMIUM
Column Een incassobureau is er helemaal niet om mensen te helpen
Özcan Akyol schrijft drie keer per week over wat hem bezighoudt.