Deze eeuw heb ik nog niet gedanst, maar wie weet in de jaren twintig
De jaren twintig zijn begonnen. Gisteren tellen we niet mee, een loze, vergeetbare dag, nee, vandaag.
Delen per e-mail
In de jaren twintig van de vorige eeuw werden mijn ouders geboren. Ze leven niet meer, maar toen begon het allemaal voor ze. De tijd van hun leven was nogal wat. In de oorlog waren ze jong en daarna werd alles nieuwer dan iedereen voor mogelijk had gehouden.
In de jaren twintig werd er toen overal gedanst, door mensen die daar de tijd voor hadden. Ik denk daaraan, omdat ik veel foto’s en plaatjes ken van dansende mensen.
Aan de feestkleren van vrouwen zaten vaak veren vast, misschien om aan te geven dat het lichte jaren waren, dat ze zo konden opstijgen om over de wereld te vliegen en ergens anders te gaan dansen. Ik hoor de muziek, ik ruik de feesten, ik zie de zorgeloze bewegingen. Het leven als musical.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
column Mensen die zich verzetten tegen de maatregelen van de overheid: vaak is het beschamend
In het journaal zie ik veel vreemde grimmigheid van mensen die zich verzetten tegen de maatregelen van de overheid. Vaak is het beschamend. Ik denk dan telkens dat het gelukkig ver bij me vandaan gebeurt, wat natuurlijk onzin is, maar ik wil het graag denken. -
column thomas verbogt Altijd als ik door Luik rijd, gelukkig niet vaak, denk ik aan die jongen
In mijn lagere schooljaren, niet zo lang geleden, maakte ik drie klassen een jongen mee van wie iedereen ontzettend gespannen werd, ook de onderwijzer. -
PREMIUM
Vechten bij het kampvuur
Toen ik zondag hoorde dat Sean Connery (90) in zijn slaap overleden was in zijn huis op de Bahama’s, dacht ik meteen dat ik dat ook wel wilde, in mijn slaap overlijden op de Bahama’s. Zijn wens was, las ik: zonder gedoe heengaan. Mooi. -
PREMIUM
COLUMN THOMAS VERBOGT Winnen? Dan eerst een uurtje door het bos rennen
,,En een serietje natuurlijk.” Hoor ik vaak als het gaat over hoe je je tijd doorbrengt nu de mogelijkheden beperkt zijn. Over het thuiswerken heb ik het even niet, nee, over de uren die ‘vrije tijd’ worden genoemd. Zijn er meer dan anders. -
PREMIUM
De meeste mensen keken beschuldigend omdat mijn mondkapje aan één oor hing
Zo nu en dan hoor je dat agenten door supermarkten patrouilleren om mensen die geen mondkapje dragen, op de bon te slingeren. Ik heb hier al eens bekend dat ik het niet erg vind om vanwege een kleine overtreding te worden bekeurd.
-
PREMIUM
COLUMN THOMAS VERBOGT Mijn pakje lag vijf minuten fietsen naar rechts
Als er een pakje wordt aangeboden en ik ben niet thuis, zijn er twee mogelijkheden: 5 minuten fietsen naar links, 5 minuten fietsen naar rechts. Hoop altijd naar rechts, want links is een rookartikelenwinkel waarin niet alleen rookartikelen verkocht worden, maar vooral extreem lelijke dingen. Kan ze niet omschrijven, want ben niet in staat ze te bestuderen. -
PREMIUM
Column Er komt over een maand of twee iemand bij me langs die kijkt of mijn paspoort en ik bij elkaar horen
Er kwam bericht van mijn bank: ik moet me opnieuw identificeren. Vanwege nieuwe wet- en regelgeving. Ik voel dan meteen lichte paniek, want moet vast iets doen wat ik niet kan. Klinkt zo kinderachtig, maar ik heb me nooit op dit soort kwesties geconcentreerd. -
PREMIUM
Column Thomas Verbogt Er valt veel te zeggen voor een avondklok die nu in Frankrijk geldt, tot diep in januari
Gisterochtend was er op de radio een gesprek met een hoge manager van de politie. De presentator noemde zijn functie, maar die klonk zo ingewikkeld dat ik die nauwelijks kan reproduceren. Als ik het kort door de bocht samenvat ging hij over lawaai en overlast.