Deze eeuw heb ik nog niet gedanst, maar wie weet in de jaren twintig
De jaren twintig zijn begonnen. Gisteren tellen we niet mee, een loze, vergeetbare dag, nee, vandaag.
Delen per e-mail
In de jaren twintig van de vorige eeuw werden mijn ouders geboren. Ze leven niet meer, maar toen begon het allemaal voor ze. De tijd van hun leven was nogal wat. In de oorlog waren ze jong en daarna werd alles nieuwer dan iedereen voor mogelijk had gehouden.
In de jaren twintig werd er toen overal gedanst, door mensen die daar de tijd voor hadden. Ik denk daaraan, omdat ik veel foto’s en plaatjes ken van dansende mensen.
Aan de feestkleren van vrouwen zaten vaak veren vast, misschien om aan te geven dat het lichte jaren waren, dat ze zo konden opstijgen om over de wereld te vliegen en ergens anders te gaan dansen. Ik hoor de muziek, ik ruik de feesten, ik zie de zorgeloze bewegingen. Het leven als musical.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
Column Thomas Verbogt Op weg naar huis kwam ik in de ban van een gedachte die ik niet ken
,,Doorgaan met ademen, Thomas! riep de coach gisterochtend. Ik was op de fitnessclub met felle gewichten in de weer en vond het een prima advies, ook voor de rest van de dag. Je bent zinnig met je leven bezig als je niet uit het oog verliest dat je moet doorgaan met ademen. -
PREMIUM
Column Thomas Verbogt Toen Boney M. laatst tijdens een diner ter sprake kwam, merkte ik dat min of meer alles nog in mijn hoofd zat
Deze week is het 50 jaar geleden dat Toppop voor het eerst werd uitgezonden. Programma bestaat al lang niet meer, maar wie iets ouder is dan jong zal het zich vast herinneren. Het begon in een tijd waarin er nauwelijks mogelijkheden waren popartiesten te zien, vandaar de populariteit. -
PREMIUM
column En toen kwam er ook een buurvrouw met zak, in een peignoir
In het televisiespelletje De Slimste Mens moest een van de kandidaten aan de hand van foto’s woorden herkennen die op –oir eindigen. -
PREMIUM
Horloge
Een museum bezoeken heeft op mij hetzelfde effect als overdag naar de bioscoop gaan: je komt anders naar buiten dan je naar binnenging en daardoor is er ook iets gebeurd met de kleine buitenwereld. Je kijkt met andere ogen, dat zal het zijn. -
PREMIUM
column Ik voel schaamte vanwege mijn paniek en omdat ik iedere keer weer zeg dat ik een Flintstone ben
De computer gebruik ik zo’n beetje de hele dag. Niets ingewikkelds: schrijven, mail, muziek, bankzaken. Dat laatste klinkt grootser dan het is, het zijn piepkleine bankzaken waarmee ik me ongeveer één keer per week moet bezighouden.
-
PREMIUM
Column Thomas Verbogt Waarom staan mensen in de rij voor appeltaart?
De laatste dagen denk ik soms na over een rij. Een rij wachtenden, bedoel ik. Bijvoorbeeld in de supermarkt waar er voor de zelfscankassa’s een langere rij staat dan voor de kassa’s waarachter een caissière zit. Waarom is dat? Kan de behoefte contactloos te betalen zo groot zijn dat je daarvoor best in de rij wilt staan? Is hiervoor een psychologische verklaring? -
PREMIUM
column thomas verbogt Een inhaalfeestje maakt mijn humeur schemerig
Als ik ergens lees dat we achter de feiten aan lopen, word ik onrustig. Welke feiten moet ik inhalen? Afgelopen dagen las ik veel over het virus, maar ik krijg al die informatie niet zo goed bij elkaar. -
PREMIUM
Column Thomas Verbogt Sinds kort hebben we in de straat een blokhoofd, we willen een sjerp voor hem kopen
In de straat van mijn vroege kinderjaren was er een Blokhoofd, een sombere man die hoog bij de gemeente was en zich verplaatste op een fiets met grote fietstassen. Langwerpig bord hing boven zijn bel, wit met kranige zwarte letters: BLOKHOOFD.
Meest gelezen
-
PREMIUM
Misschien had de hack van Wilders’ Twitteraccount langer moeten duren
-
PREMIUM
Moest ik haar tegenhouden? Dan kennen jullie mijn moeder niet
-
PREMIUM
Ik voel schaamte vanwege mijn paniek en omdat ik iedere keer weer zeg dat ik een Flintstone ben
-
PREMIUM
En toen kwam er ook een buurvrouw met zak, in een peignoir
-
PREMIUM
Toen Boney M. laatst tijdens een diner ter sprake kwam, merkte ik dat min of meer alles nog in mijn hoofd zat
