Ik heb de Zwitsers altijd veel te keurig gevonden om echt gelukkig te zijn
ColumnNiet altijd besef ik enorm dat ik op het Noordelijk halfrond woon. Maar vandaag wel, want zojuist zocht ik op hoe laat het lente werd of wordt. En op het Noordelijk halfrond is dat een ander moment dan op het Zuidelijk. Ja, het was even een schok toen ik las dat de lente gisteren al begon!
Delen per e-mail
Niet dat het erg is, de lente kan niet vroeg genoeg beginnen, maar ik ben zo gewend aan 21 maart, lente. Zo zit die dag in mijn geheugen. Dat niet alleen: als ik me erop concentreer, hoop ik het te merken: nú is de winter voorbij, het jaar gaat veránderen.
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
column Thomas Verbogt ‘We vinden het fijn als we kunnen lachen, maar dat is u wel toevertrouwd’
In mijn directe omgeving leest niemand Libelle. Ik geloof niet uit principe, maar men komt er niet toe. Daarom kan ik het ook niet hebben over de 85ste verjaardag van het tijdschrift dat het nog steeds goed doet, beter dan Margriet. Ik las vorige week een interview met de hoofdredacteur van Libelle, Hilmar Mulder, en die zei dat de Libelle-lezer iets vlotter is dan die van Margriet. Zelf houd ik van vlot. -
PREMIUM
column Zie je, ik wil er écht niet over praten
Soms heb ik geen zin de hele tijd te kiezen. Geen zin, nee, dat is het niet, ik kán het niet altijd. Heb ik uiteraard niet over grote keuzes, nee, in het dagelijks leven. Ik koop zakje patat. De uitbater vraagt: ,,Wat doen we erop?” Ik zeg: ,,Met.” En dan zie ik de lijst links van me, wel twintig mogelijkheden. Wist ik. De uitbater vraagt: ,,Vlaamse? Citroen?” Ik zeg: ,,Doe maar.” Hij: ,,Vlaamse dan maar?” Ik knik. -
PREMIUM
,,Telkens als ik de Matthäus hoor, denk ik aan die middag”
De eerste keer dat ik de Matthäuspassion helemaal hoorde, herinner ik me sterk. Was in de middag van Goede Vrijdag 1975, dus vrij laat in mijn leven, maar daarvoor dacht ik dat ik niets had met de muziek van de generatie die niet de mijne was. Ik bleef lang puber. -
PREMIUM
COLUMN VERBOGT Ze zei: ‘Dat moet altijd! Gaat u maar eens staan’
Is een standaarduitdrukking geworden: ‘Ik word er niet blij van.’ En altijd denk ik: blij, blij, het is nogal wat, blij. Maar goed, ik word er niet blij van als ik lees dat veel ziekenhuiszorg nutteloos is. Is onderzocht, op verzoek van onder meer de ziekenhuizen zelf. -
PREMIUM
column Hè lekker, komende tijd geen lichaamsvet, geen Brexit en geen majoor meer, meer ruimte voor lente!
Een verhelderende ervaring: ik zit boven een artikel over lichaamsvet en ineens merk ik dat ik niet meer weet wat ik aan het lezen ben. Het stuk is geschreven met het oog op de naderende zomer. In de zomer kijken we anders naar elkaar en zien we scherper wie te zwaar is en wie niet. De verhelderende ervaring is dat ik het inzicht krijg hier voorlopig maar even niets meer over te gaan lezen.
-
PREMIUM
Van sportbeoefening in een grote groep kan ik nog steeds bang wakker schieten
Soms is er de vraag of je iets over wilt doen. In je leven, bedoel ik. Nee, denk ik dan meteen. En nog een keer: nee. Terwijl ik dat nu opnieuw denk, voel ik dat het iets te ongenuanceerd is. -
PREMIUM
column ,,Wég is in de meeste gevallen onherroepelijk”
Heel veel hoeft er niet te blijven, maar zodra iemand het heeft over `wegdoen’, ben ik toch een beetje op mijn hoede. Wegdoen vind ik nogal iets. “Deze week ga ik een heleboel boeken wegdoen,” hoor ik een vriend zeggen. -
PREMIUM
column Ik wil zeggen dat ik het raar vind, maar dat zeg ik niet
Zaterdagavond speelde ik een rol op een bonte literaire avond, veel publiek, levendige sfeer. In de pauze sta ik met een van de organisatoren te praten als ik een man met een luier om zie. Hij drinkt een pilsje. Jaar of veertig. Blote benen, witte sokken, witte gymschoenen en een geel T-shirt. En een rugzakje om. Maar het is vooral die luier.
