Voor mij is het allemaal van gróót belang, maar als het niet kan, ben ik staat oplossingen voor dat ongemak te vinden, met grote tegenzin en onder luid protest.

Als ik geld betaal voor iets dat ook een andere keer kan, moet ik niet zeuren over dat geld. Doe ik nooit hardop, alleen maar beetje in mijn hoofd. In een restaurant is het voorgerecht bijvoorbeeld: twee Bulgaarse kievitseitjes op een bedje van Trasimeense watersla, omkranst door iets visachtigs uit de Zwarte Zee. In sommige restaurants heb je ineens zin in dat soort eten, ik heb het daar nog nooit met een psychiater over gehad.