Jullie hebben de bazen van ‘t land gehoord. We gaan dus niet meer met ons allen naar het... Ja, zeg het maar...
column thomas verbogtOp de middelbare school moest je bij wangedrag meestal individueel nablijven, op de lagere school was dat collectief. Een paar jongens (ik zat op een jongensschool) hadden zitten klieren en daarom mocht de hele klas een uur of langer lekker niet naar huis.
Delen per e-mail
Het waren vervelende jongens die hadden zitten klieren. Je had ook leuk kwajongensachtig klieren, maar daar deden ze niet aan. Nee, het waren naarlingen.
Vond ik sterk gezegd, maar blijkbaar vinden veel mensen dat toch moeilijke woorden
Verder in het nieuws
-
PREMIUM
column thomas verbogt Een man die door de telefoon zegt: ‘Dat zou een mooie boel worden’ heeft zeker een snor
Als je zo nu en dan telefonisch contact met iemand hebt, bijvoorbeeld een ambtenaar van een gemeentelijke instelling, maak je je automatisch een voorstelling van die persoon. Door hoe die praat. -
PREMIUM
column thomas verbogt De lente laat zich echt door niets tegenhouden
Zaterdag in de vroege avond zat ik te mijmeren aan de keukentafel en vroeg ik me ineens of er nog nieuws was (dat vragen we soms: ,,Is er nog nieuws?”). Ik zette de radio aan en kwam terecht in een programma dat haast te vrolijk voor woorden was. -
PREMIUM
column thomas verbogt Het coronalied staat zo ver van me af dat ik niet eens kan zeggen dat ik er niets aan vind
Woorden als ‘troost’ en ‘bemoediging’ boeten deze dagen een beetje aan waarde in. Ze worden te vaak gebruikt. Is niet erg, maar we moeten natuurlijk niet te snel denken dat het zomaar lukt, iemand troosten of bemoedigen, door alleen maar te zeggen dat je dat doet. -
PREMIUM
column thomas verbogt Vanuit het bed keek de zieke naar buiten, met stille, meestal wat melancholieke aandacht
Toen ik kind was, lag er in iedere straat waar ik vanwege mijn kindertijd doorheen liep, voor minstens een van de ramen een zieke. Om naar buiten te kunnen kijken, om nog betrokken te zijn bij een wereld waarvan die nauwelijks nog deel uitmaakte. -
PREMIUM
Column Thomas Verbogt Ik vind dat ik een ander verhaal ben dan vier tompoezen vertellen
Een afwijking waar ik niet zonder kan en die ik daarom ook geen afwijking noem, is dat ik altijd en overal verhalen zoek. Een detail kan met me op de loop gaan, een gebaar of voorwerp, een woord dat voorbij waait, laat ik het zo samenvatten: alles.
-
PREMIUM
column thomas verbogt Er gebeurt niet veel en wat er gebeurt, valt dus meer op dan voorheen
Maandag las of hoorde ik (het is veel wat ik hoor en lees) dat Margriet van der Linden die die avond haar praatprogramma hervatte, bij wijze van geruststelling zei: ,,Het wordt meer dan corona.” -
PREMIUM
column thomas verbogt Komt de ondergrondse zelfknip weer in beeld?
In de eerste fase van mijn vage volwassenheid deed ik veel aan zelfknip. Toen ik opgroeide gaf je met je haar een mening over het leven waarin je steeds intenser verzeild raakte. -
PREMIUM
Column Thomas Verbogt We moeten terughoudend zijn: als alle wilde plannen doorgaan, komen we straks in een slopende feestfile terecht
Zappend langs radiostations kwam ik even bij een mevrouw terecht die vertelde dat het plan was dat ze zaterdagavond haar vijftigste verjaardag vierde. In een zaaltje. Met zo’n tweehonderd man, wat ik best veel vond.
Meest gelezen
-
PREMIUM
De aankoop van mijn tondeuse, een kleine beslissing in een grote tijd
-
PREMIUM
Een jonger iemand voorrang geven, ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen
-
PREMIUM
Het coronalied staat zo ver van me af dat ik niet eens kan zeggen dat ik er niets aan vind
-
PREMIUM
Vanuit het bed keek de zieke naar buiten, met stille, meestal wat melancholieke aandacht
-
PREMIUM
Na een aantal weken had ik maar één behoefte: ik wil de brievenschrijver van het dorp worden
