Lang geleden dat ik zo’n protserige toespraak meemaakte
columnWerd ik gisterochtend wakker in een ander Nederland? Terwijl ik antwoord zocht op die vraag, verdwaalde ik in een herinnering. En was weer terug in mijn schooljaren, mijn gymnasiumtijd op het Canisiuscollege in Nijmegen, tweede helft jaren zestig. Behalve dat je je door je leerplicht heen ploeterde, kon je ook lid worden van diverse clubs en clubjes. Je mocht natuurlijk zelf weten of je dat deed, maar het was toch min of meer verplicht. Als je er vanaf zag, konden je rapportcijfers er gehavend uitzien.
Mij staat een clubje bij waar je geleerd werd toespraken te houden. Retorica – dat is het woord. Uiteraard kreeg je instructies, maar je moest al snel op een klein podium gaan staan. En je onderwerp kreeg je een paar dagen ervoor op: De Rol Van De Geschiedenis In Ons Dagelijks Leven. Of: Was Jezus De Eerste Provo? Of: Wijsheid, Een Kunst Of Kunde.
Je lag er dus wakker van. De bedoeling was dat je je toespraak goed aankleedde, liefst met citaten die je in de lessen Latijn was tegengekomen. En het moest gewichtig klinken. Daar hoorden ook gebaren bij, met je armen en handen. Je concentreerde je zo op die gewichtigheid dat je woorden alle richtingen opwaaiden. Zwetend zakte je na afloop het podium af.
Het kwam door de toespraak van Thierry Baudet waardoor die herinnering me opeiste. Hij zakte bepaald niet zwetend in elkaar, maar lang geleden dat ik zo’n protserige toespraak meemaakte. Je hoorde wat hij deed om te zeggen wat hij zei. Zoals je bij een slecht acteur de regieaanwijzingen ziet.
Nee, dan de andere toespraken. Niemand had eigenlijk verloren. Prima instelling. Vaak hoorde ik het woord ‘knokken’. Fijn woord om een paar keer in je gedachten uit te spreken. Knokken.
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUMcolumn thomas verbogt
Ik zag ze denken: ik lekker sporten, zij werken
Gisteren stopte er ineens een vrachtwagentje van de gemeente in de straat. Twee mannen laadden met haastige tegenzin materiaal uit waarmee een straat of een gedeelte van een straat kan worden afgesloten, alles rood-wit van kleur. Wat nu weer, dacht ik. -
column thomas verbogt
Ik loop langs het terras en voel door en door dat ik daar niet hoef te zitten
Hier in de buurt zijn terrassen waar mensen staan te wachten op een zitplaats. Ze houden de bewegingen op de propvolle accommodatie fel in de gaten en vertonen stormachtige dynamiek wanneer er een paar terraszitters opstaan. -
PREMIUMGeld & Geluk
Ron en Yvonne wonen in Sri Lanka: ‘We houden van luxe, maar vinden snel iets duur’
In deze rubriek vragen we lezers naar hun relatie tussen Geld en Geluk. Ron en Yvonne hebben Sri Lanka even verruild voor Nederland. ‘Verbazend hoe ontevreden mensen hier kunnen zijn, terwijl ze zoveel keuzes hebben.’ -
De nare bijsmaak van de term Human Resources: ‘Mensen zijn geen productiemiddelen’
Psycholoog Thijs Launspach is stressexpert en auteur van het boek Fokking druk. Hij verwondert zich over het moderne werken en geeft elke week tips voor meer geluk en minder stress op je werk. Vandaag: Human Resources -
PREMIUMBinnenkijken
Ze wonen in een stijlvol herenhuis, toch vertrekken Birgit en Martin voor ander pareltje
Birgit Verwer en Martin Hoorweg verkopen hun prachtige herenhuis aan de Valkenboslaan in Den Haag. Ze wilden al langer de stad uit, en hebben nu het pareltje gevonden dat ze zochten, in het buitengebied van het Achterhoekse Doetinchem wel te verstaan.
-
PREMIUMcolumn thomas verbogt
De luidruchtige man was niet voor niets een vage kennis
Sommige dingen veranderen nooit, gewoon omdat het niet kan. De dag na de verkiezingen lees je vaak dat de opkomst historisch laag was, dat de grootste partijen de grootste blijven maar wel inleveren, en waarom mensen niet gestemd hebben (‘Het leeft hier niet zo’). Zo hoort het, dat is de Nederlandse politiek. -
PREMIUMcolumn
Betalen op de vrijmarkt, is dat nog leuk?
Koningsdag zal deze week meedogenloos in tweeën splitsen. Ik hoor dat veel landgenoten de dag nu al als een ‘uitlaatklep’ beleven, geïnspireerd door de gedachte dat het eindelijk allemaal weer mag. -
PREMIUMCOLUMN THOMAS VERBOGT
IJlen langs geliefden tegen wie je die ene zin had moeten zeggen
Even dacht ik: toch nog! Twee jaar voorzichtig geweest, gemondkapt door het grootste gedeelte van het dagelijks leven gelopen, enorm gevaccineerd, huizen in quarantaine gemeden en zaterdagmorgen ineens: koorts! De avond daarvoor naar het Boekenbal geweest, een lawaaierige chaos waar haast iedereen elkaar veel te intiem begroet, maar daar kon het toch niet van zijn. Zo snel gaat het niet, lees ik altijd.
3 reacties
Resterende karakters 500
Log in en reageerRoy
Dree
Ger Ra