Mij is niets gevraagd, anders had ik gezegd dat ik die 300 euro voor agenten een beetje zielig vind
column thomas verbogtSinds de straat hier autovrij is, zie ik de wijkagent nooit meer. Misschien toeval, kan ook zijn dat hij denkt: in zo’n straat loopt alles vast op rolletjes. Is ook zo, in onze autovrije straat gebeurt nauwelijks iets meer, wat voor- en nadelen heeft.
Delen per e-mail
Nu de overheid wil dat we binnenblijven, is zo’n straat wel zo makkelijk. Als je naar buiten kijkt, ben je nooit bang dat je iets mist.
En je hoeft je auto ook niet in de gaten te houden, want die staat ergens anders, ver weg, best een eindje lopen, wat uiteraard goed is voor je conditie.
De minister moet daar trouwens over nagedacht hebben, over de boa’s. Er is vast een reden waarom zij geen financieel schouderklopje verdienen
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
Wat is er toch aan de hand met het geheugen van veel politici?
Eergisteren zette ik het praatprogramma Beau aan, want ik wist dat een deel van de uitzending gewijd zou zijn aan een prominent partijlid van D66 die zijn handen niet thuis had kunnen houden. Sigrid Kaag zou hierover iets verklaren. Gelukkig was ook politiek deskundige Floor Bremer er. Die legt alles immers streng en charmant uit. Ik keek en luisterde aandachtig. -
PREMIUM
Column Thomas Verbogt Hoestschaamte: Ik sta in de rij voor de kassa en ineens dient de hoestbui zich aan, op orkaansterkte
Helaas heb ik vaak last van schaamte, geen zware, lichte. Vooral in het openbare leven. Voorbeeld: op de groente- en fruitafdeling van de supermarkt zoek ik naar kaki’s. Niet iets wat ik dagelijks koop en ik weet even niet wat een kaki ook alweer is. Maar ja, staat op het boodschappenlijstje. -
PREMIUM
COLUMN THOMAS VERBOGT Het stond er echt: Deze grote knoeperd is ongelooflijk veelzijdig
Altijd en overal lees ik alles wat me onder ogen komt. Als bij vrienden een gebruiksaanwijzing op tafel ligt, neem ik die even door, zonder dat ik weet voor welk apparaat die is. -
PREMIUM
column thomas verbogt Dat lekken kan dus tactiek zijn en is een vast punt op de agenda van het crisisoverleg: ‘Dames en heren, wie lekt er?’
Nog voordat zondag het crisisoverleg op het Catshuis is afgelopen, weten we allemaal wat er min of meer besproken is en besloten. Zo gaat het altijd. Moet dus een functie hebben. Een psychologische. -
PREMIUM
Opgelucht dat ik olijfolietechnisch weer een paar weken vooruit kon
Nog even terug naar maandag, een maandag die we volgend jaar misschien een tijdje historisch zullen noemen, vooral vanwege de vraag: ,,Wat hebben we nog nodig?’’ Belangrijke vraag. Ik heb het nu niet over het koopgedrag dat shoppen heet, benauwend woord en benauwend gedrag.
-
PREMIUM
column thomas verbogt Ze dansten gul het nieuwe jaar in, het was net alsof ze het zo geoefend hadden
Het moet een beter jaar worden. Dat hebben we tegen elkaar gezegd. Alsof we het een beetje belóófden. Was in ieder geval fijn het samen te hopen. En áls het een beter jaar is geworden: wat dan? Wat hebben we meegenomen van een jaar dat beter had moeten zijn dan het was, het jaar dat ons onbarmhartig overviel. -
PREMIUM
column thomas verbogt Misschien is insecten eten over niet al te lange tijd de normaalste zaak van de wereld
De gele meelworm is geen gezellig toponderwerp, maar binnenkort mag die gewoon op tafel. De Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid heeft dat zo bepaald. Ik weet niet of de gele meelworm kan denken of iets wat daarop lijkt, maar het diertje zal er dan van opgekeken hebben: paar duizend jaar keek de westerse beschaving er behoorlijk op neer en nu zegt een deftige autoriteit als de Europese Autoriteit voor Voedselveiligheid dat die houding onzin was. Er zijn zelfs experts die met hart en ziel beweren: ,,Het is gewoon een uitstekend product.’’ -
PREMIUM
Column Thomas Verbogt Zou ik een record willen verbreken?
In dagen vol grote problemen is aandacht voor kleine zaken belangrijk. Met grote aandacht lees ik bijvoorbeeld over een Fransman die zaterdagmiddag ruim 2,5 uur in een bad vol ijs bleef zitten. In Wattrelos was dat, in Noord-Frankrijk.