Multi-instrumentalist Chris Meijerink: 'Zonder muziek zou ik alle kanten opvliegen'

Van theater tot casino, van station tot hotel: geen podium is Chris Meijerink vreemd. De nu 64-jarige musicus heeft door de tijd heen zeker drieduizend keer opgetreden. Steevast bevlogen, want Meijerink en muziek zijn één.

Hij werd geboren in Deventer en kwam op zijn 14de via Rotterdam naar Tiel. ,,Mijn vader kon daar aan de slag als tekenleraar", blikt Chris terug. Al tekende en schilderde hij tot medio zijn tienerjaren, stopte Chris daar van de ene op de andere dag mee. ,,Plots was ik er klaar mee. Vanaf dat moment ben ik muziek gaan maken en nooit meer mee gestopt.”

In huize Meijerink stond een piano en af en toe 'jatte' Chris de gitaar van zijn zus, maar hij wilde méér: zichzelf serieus bekwamen. ,,Dus ik ging op les, eigenlijk vooral omdat ik verliefd was op Chopin: dat kon ik niet spelen, maar wilde dat wel."

Het was een logische stap: Chris ging naar het conservatorium. In Tilburg. ,,Ik studeerde piano en als bijvak jazz. Maar na drie jaar ging het mis." Of het aan de druk lag of aan zijn kunde, weet hij niet. ,,Maar het stopte en ik ben toen (inmiddels 27) met Hildegard Mandos jazz en Zuid-Amerikaanse muziek gaan maken. Zij speelde bas en zong en samen gingen we alle kroegen van Tilburg af."

De samenwerking tussen Chris en Mandos zou 34 jaar duren. ,,Halverwege de jaren 80 begonnen we prijzen te winnen, waaronder De Zilveren Microfoon tijdens de Vierdaagsefeesten in Nijmegen. En toen ging het hard, werden we óveral gevraagd. Ook voor heel deftige feestjes; in Huis ter Duin, op Kasteel Wassenaar. En op een gegeven moment speelden we drie keer per week in het Amstel Hotel.”

Het geld stroomde binnen, tot er ruzie ontstond met 'de grote baas van alle deftige partijen'. ,,Daarna stortte alles in: voor geen enkel chique feest werden we nog uitgenodigd." 

Het was terug naar cafés en 'af en toe een bruiloft'. ,,Maar er speelde meer. Hildegard en ik hadden een dochter op komst en bood het arbeidsbureau voorheen mogelijkheden voor artiesten als het wat slechter ging: dat vangnet werd opeens opgeheven. 'Ga maar appels plukken'."

Hierop besloot Chris te gaan doceren. Het bleek samen met optreden een goede combi. ,,Bovendien bleek live spelen ook de beste reclame: als mensen je zien en horen, komen ze naar je toe en zo ben ik aan heel wat leerlingen gekomen."

Chris kan zich multi-instrumentalist noemen, vooral omdat hij zich altijd is blijven ontwikkelen. ,,Op mijn 50ste ben ik nog met de accordeon begonnen en sinds drie jaar zing ik ook. Ik neem dat heel serieus, studeer verschrikkelijk hard." 

Naast hard studeren, moet hij als zelfstandig muzikant ook 'heel hard werken': ,,Er zijn veel dagen in mijn leven geweest, dat ik twaalf uur per dag werkte. Maar ik kán dat, ik heb die drive. Die is ook nooit verminderd: die is en blijft."

Of het nu klassiek, rock of blues is: Chris kan ieder genre spelen. Maar zijn hart ligt bij jazz. ,,Ik ben een jazzman. Jazz heeft alles te maken met improvisatie. Daarom past het ook zo goed bij mij: het mág warrig. Maar musiceren is sowieso fijn, het geeft ook structuur. Zonder muziek zou ik alle kanten op vliegen."