Het was tweede kerstdag toen Geert Klunder en zijn vrouw Jenny in winters weer terugkwamen van een bezoek aan hun zoon. Aan Het Kant stond een politieauto. Jenny rook onraad. Geert liep rustig achter haar aan. In het appartementencomplex was het een drukte van belang. ,,Is de kerstborrel nog aan de gang?”, vroeg Geert, totdat hij zag dat buren en agenten wel heel bedrukt keken.

Zijn hele huis lag overhoop. Er was ingebroken en er waren veel waardevolle spullen weg. Even werd hij boos. Een vloek, een vraag. ,,Heb ik hier verdomme zo hard voor gewerkt?!” Maar dan: ,,Gelukkig waren we er zelf niet, want wie weet wat er dan gebeurd was.”