Het mycelium is de basis van deze zogenoemde biocomposieten. De eigenschappen van dit materiaal, zoals stevigheid, elasticiteit en hittebestendigheid, variëren en zijn afhankelijk van het soort schimmels dat gebruikt wordt en de grondstof waar ze op groeien. Door de schimmel genetisch te modificeren, is het bovendien mogelijk materiaal te creëren met weer andere eigenschappen. Eerder ontstonden zo al biocomposieten waarmee ontwerpers een jurk, een stoel en een plantenbak maakten.

Onderzoeksleider Han Wösten ziet zelfs materiaal voor zich van levende schimmels die bijvoorbeeld een gat kunnen laten dichtgroeien. ,,Het klinkt futuristisch, maar door te werken aan extremen, komen allerlei toepassingen dichterbij’’, zegt de hoogleraar.

Wösten maakte al eerder composieten uit een combinatie van schimmels en afval. Nu wil hij met schimmels een soort bakstenen maken die niet alleen stevig en geluidswerend zijn, maar zich ook kunnen aanpassen. Het idee is om schimmeldraden elektrisch te laden, zodat er sensoren in geplaatst kunnen worden. ,,Het gebouw wordt dan in feite een voelend en adaptief systeem: als het warm is, wordt het poreus, als het koud is, werkt het materiaal isolerend.’’

Het project krijgt 2,85 miljoen euro aan Europees onderzoeksgeld. Daarvan gaat 720.000 euro naar Utrecht, dat de kennis van schimmels levert.