Utrechtse triatlete Els Visser eist Nederlandse titel terug

Zelf is ze daar absoluut zeker van. Advocaten van de organisatie spreken van 'haar perceptie'. ,,Ja, ik heb een boei gemist op aanwijzing van de organisatie”, sprak Visser geëmotioneerd in de rechtszaal. „Had ik dan niet moeten luisteren? Ik kan daar niet met zo iemand in gesprek gaan.”

Visser volgde haar voorgangster die aan het eind van de 3,8 kilometer in de Maas ook enkele tientallen meters van het parcours afsneed. Uiteindelijk won Visser verrassend, maar overtuigend van de Nederlandse en internationale triatlontop. Na 3,8 kilometer zwemmen, 180 kilometer fietsen en een complete marathon kwam ze met bijna vier minuten voorsprong over de finish. Daarna volgde de huldiging en kon Visser zich behalve winnaar van de Nederlandse Ironman ook Nederlands kampioen noemen.

Tot twee weken later duidelijk werd dat enkele concurrentes alsnog bezwaar hadden gemaakt tegen de gemiste boei en dat met videobeelden ondersteunden. De Nederlandse Triathlon Bond (NTB) die de wedstrijd niet zelf organiseerde, schoof de kwestie door naar de Internationale koepel die de zaak op haar beurt doorschoof naar de Ironman organisatie in Florida. Daar volgde een maand later diskwalificatie. Visser kreeg het bericht over dat besluit zonder dat haar maar iets was gevraagd. Als gevolg daarvan raakte ze ook haar Nederlandse titel kwijt aan Yvonne van Vlerken, de routinier onder de Nederlandse triatletes.

Voor de Utrechtse rechter eiste Visser eerherstel door intrekking van de diskwalificatie, teruggave van haar Nederlandse titel en uitbetaling van het bijbehorende prijzengeld. Volgens haar advocaat Van Dijk is de gang van zaken bijzonder onverkwikkelijk omdat de scheidsrechter in Maastricht nu eenmaal de uitslag heeft vastgesteld. ,,Een doelpunt zal achteraf ook nooit worden teruggedraaid. Daar gaat alleen de scheidsrechter op het veld over.” Volgens de raadsman bedroeg het voordeel door het gemiste stukje parcours hooguit een minuut, zodat de winst zelfs met een tijdstraf nog bij Visser  zou blijven. Concurrenten hadden echter bij de bond aangegeven dat het voordeel van Visser groter was dan het tijdsvoordeel allen. Er zou ook sprake zijn geweest van een psychologisch effect. 

Complicatie bij de kwestie is dat de Nederlandse kortgedingrechter wel zeggenschap heeft over de Nederlandse bond, maar niet over de Ironman-organisatie in de VS, betoogde althans advocaat Huizinga van Ironman.

Kort gedingrechter Charbon poogde aan het eind van de zitting partijen nog tot een vergelijk te bewegen, maar dat zat er niet in. De suggestie van een schadevergoeding voor Visser wees zij resoluut van de hand. ,,Geld is bijzaak, het gaat me om de titel.” De kortgedingrechter doet daarom uitspraak, op 29 mei.