Bij gebrek aan een naam noemde ik je in mijn hoofd ook wel ‘de fietsmeneer’

column sanne heymannHet begon allemaal met een blik van herkenning. Een kort knikje ter bevestiging van ‘ik ken jou, ik heb je gezien’. Later kwamen de hallo’s. Op straat, in het voorbijgaan of in de supermarkt. En als ik je de eerste keer niet had gehoord of niet meteen had gereageerd, zei je het gewoon nog een keer: ‘Hallo!’