Het is weer bosbessentijd: ‘Plukken mag, maar voor eigen gebruik’

Dit jaar hebben de kleine struikjes - ze horen bij de heidefamilie - uitbundig gebloeid en zijn ze druk bezocht door de hommels. 

Bosbessenstruikjes komen in in ons land voor op de oude leemhoudende zandgronden. Ze houden van wat zure grond en lichte schaduw. Ik loop al weken lang iedere dag onder het lopen door wat bessen te plukken, heerlijk zoet van de zon.

Ook in de keuken kennen we vele toepassingen. Van de bessen worden jam en sauzen gemaakt. Vroeger werden de vruchten ook op een andere manier bewaard. Ze werden ingemaakt, in glazen potten, met rubberen ringen die in de weckketel gesteriliseerd werden. In de geneeskunde worden er stoffen uitgehaald tegen diarree en uit de bladeren stoffen om het suikergehalte in het bloed te verlagen.

Bessen en bramen mogen voor eigen gebruik worden geplukt. Blijf daarbij wel op de paden en denk aan de teken die zich vol overgave op voorbij lopende mensen en dieren storten. Vroeger, als kind, ging je met de hele familie bosbessen plukken. Dan kon je bij de boswachter van het landgoed Prattenburg een bosbessenkaart kopen. Er werd gecontroleerd: had je geen kaart, dan kon je het emmertje leeg kiepen over de grond. Dan had je al die uurtjes voor niets geplukt.

Van deze heidefamilie is er ook een rode variant, de vossenbes die van mei tot oktober bloeit. De rode bessen hebben een hoog gehalte aan vitaminen C en A. Ook daar werden stoffen uit gehaald voor medisch gebruik, onder andere voor aandoeningen van de urinewegen.

Er is ook een soort die lijkt op de bosbes, de rijsbes. De naam is gekozen omdat de takken van de rijsbes wat weg hebben van wilgentakken. De takken van wilgen worden ook wel rijshout genoemd: vandaar de naam rijsbes.