Mohammed Mouhouti coacht in de geest van Fritz Korbach

,,Het is niet zozeer dat de spelers opeens zoveel beter zijn geworden.’’ Mouhouti (48) neemt na de 2-1 winstpartij op middenmoter Eldenia nog eens zijn selectie door. ,,Iliass Lakhal, Hakan, Özkan en Gökhan Yilmaz. Dat zijn gewoon toppers. En natuurlijk Ahmet Kilic, veruit de beste. Hij heeft het gogme. Even vallen als je een tikje krijgt. Weten hoe een bal gaat stuiteren.’’

De connectie tussen de hoofdtrainer en zijn verlengstuk in het veld wordt na de winnende treffer in de 85e minuut duidelijk. Terwijl zelfs doelman Özkan Yilmaz naar de cornervlag rent om de feestvreugde mee te vieren, overleggen Kilic en Mouhouti aan de zijlijn over hoe nu verder.

,,Voor iedereen moet duidelijk zijn: Ahmet is in het veld een soort pilaar, waar verschrikkelijk veel voetbal uitkomt. Maar bij balverlies moet je niet veel van hem verwachten. Dat werk moeten de andere tien spelers opknappen.’’

Mouhouti weet maar al te goed dat je ook werkpaarden nodig hebt in een elftal. De Arnhemmer speelde in die rol zelf jaren profvoetbal, bij onder meer De Graafschap, Heracles en het Australische Perth Glory. 

Na zijn voetbalpensioen werd Mouhouti trainer. Eerst bij de inmiddels gevallen top amateurclub Babberich, daarna bij Jonge Kracht en Veluwezoom. De keuze voor FC Jeugd, was er een op gevoel. ,,Voetbal bepaalt niet meer mijn leven. Die tijd is geweest. Ik ben getrouwd, heb vijf gezonde, lieve kinderen. Daar wil ik weinig van missen.’’

,,En niet elke trainer kan hier voor de groep staan’’, vervolgt de coach. ,,Je kan nog zulke goede papieren hebben, maar bij deze gasten tellen andere aspecten. In dat opzicht heb ik veel geleerd van Fritz Korbach. Hij is mijn voorbeeld als trainer. Bij Heracles had hij nooit iets op papier voorbereid. En als Fritz binnen kwam lopen, stonk het naar alcohol en sigaren. Maar menselijk, zo verschrikkelijk menselijk. Spelers gingen voor hem door het vuur.’’

Mouhouti roemt vooral de onorthodoxe aanpak van zijn Duitse oud-trainer. ,,Hij kon je helemaal verrot schelden op de training. Spelers zwart voor de ogen laten zien. Bikkelen, tot je erbij neervalt. Maar daarna ook een aai over je bol geven en zeggen: ‘Doe je best maar, Mo. Ik heb vertrouwen in je’. Uiteindelijk heeft iedere speler dat nodig.’’

De lessen van Korbach, past de oefenmeester nu toe bij FC Jeugd, waar hij opvalt door zijn aanhoudende fanatieke coaching langs de lijn. ,,Ik schreeuw niet om het schreeuwen. Maar als ik niet schreeuw, blijven ze stilstaan. Soms voelt het alsof ik met mijn stem een soort poppenspeler ben.’’

Tot op heden danst het poppenspel van Mouhouti aardig. Niet alleen is het voetbal dominant en aanvallend. Vooral op mindere dagen zakt de groep, die veelal bestaat uit Turkse spelers, niet vaak meer door de ondergrens. 

Mouhouti denkt bij FC Jeugd de juiste snaar te raken. ,,Het draait hier om eergevoel, er wordt geen cent betaald. Mijn spelers weten: als het goed gaat, word je door iedereen op handen gedragen. Maar dat begint met hard werken. Het seizoen duurt bij ons nog lang. Er komt straks een Ramadan aan, waarin we moeten bikkelen. En dat kan uiteindelijk iedereen, liet Korbach me zien. Het is aan mij om dat met die gasten voor elkaar te krijgen.’’