Ex-prof Badjeck vindt zijn geluk als jeugdtrainer in Opheusden

,,Of dit mijn niveau is?’’ Cedric Badjeck (24) laat de vraag op zich inwerken, voordat hij instemmend knikt. ,,Ik kan wel zeggen dat het niet zo is, maar de waarheid is dat ik hier nu speel. En niet ergens anders. Dan is dit dus mijn niveau.’’

Het bijna filosofische antwoord komt niet uit de lucht vallen. Sinds dit jaar studeert de Kameroener, die als nieuwe aanvalsleider naar DFS is gehaald, psychologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam.

,,Ik heb nu eindelijk de rust en tijd om te studeren. Met deze studie wil ik terug naar de topsport. Mensen helpen, hoe ze kunnen omgaan met druk bijvoorbeeld.’’

De reis van Badjeck, die op zijn tiende naar Nederland emigreerde, voerde hem langs FC Utrecht, Jong Feyenoord, Excelsior en de topamateurs van De Treffers, voordat trainer Arno Arts hem bij de net gedegradeerde eersteklasser ontving.

,,Nee, van Opheusden had ik nog nooit gehoord. Om daar te komen had ik wel navigatie nodig.’’ De spits moet hard lachen. ,,Maar het is mooi, een dorp. Iets nieuws voor me.’’

_{Tekst gaat verder onder afbeelding}

Razendsnel is de Kameroener, geboren in de hoofdstad Yaoundé, gewend geraakt aan zijn nieuwe amateurclub. Hij traint er zelfs twee keer per week de onder twaalf-jeugd. ,,Op mijn inschrijfformulier stond dat de club vrijwilligers zocht. Daarom heb ik me aangemeld als coach.’’

Badjeck geniet er zichtbaar van. ,,Ik leer ze graag iets. En als het me lukt, sta ik ook op zaterdag langs de lijn. Kinderen zijn enthousiast, ze durven nog te dromen. Dat geeft mij energie.’’

Zijn eigen leven als profvoetballer zet Badjeck voorlopig uit zijn hoofd. Teveel tegenslagen op zijn pad, luidt zijn uitleg. De zwaarste: een enkelblessure die hem bijna twee jaar achtervolgde.

,,Ik heb nooit de tijd genomen om daar goed van te herstellen. Rust bestaat niet in het profvoetbal. Elke keer tóch weer trainen, tóch weer spelen. Dan maar met pijnstillers. Een spuit erin en door.’’

De hoge verwachtingen die de buitenwereld had, maakte Badjeck niet waar. ,,Maar ik verwijt mezelf niets’’, vindt de spits. ,,Ik ben christen. Het geloof geeft mij de kracht altijd weer door te gaan. Nieuwe doelen te stellen. En ik voel nu de berusting, om tegenslagen te accepteren waar ik zelf geen invloed op heb.’’

Ook bij DFS - op het zesde niveau van Nederland - voelt Badjeck zich gelukkig. ,,Ik heb nog altijd mijn ambities, maar kan goed relativeren. Voetbal heeft mij alles gegeven. Het heeft me gevormd als mens. Ik leerde om op tijd te komen, om goed voor mijn lichaam te zorgen. En om te knokken, op momenten dat de zon niet schijnt.’’