Stop. Dít staat niet in mijn balboekje, dacht Hermien Miltenburg (66) toen haar middelste zoon na zijn examen hintte op een jaar ‘zwalken’. Het jong had net flink gepuberd en Miltenburg wist zeker dat hem daar horizontaal op de bank van laten bijkomen, desastreus zou uitpakken voor zijn toekomst. 

,,Meteen doorstuderen, dat moest hij van mij.’’ Drie jaar eerder had ze zich ook al van haar drammerige kant laten zien. Daar had ze dus nog niets van geleerd.

,,Mijn oudste zoon had vwo gedaan en ik ging ervan uit dat hij naar de universiteit zou gaan. Een vooronderstelling die nergens op sloeg.”

Bleef over de jongste, een meisje. Aan haar dochters eigengereide keuze viel voor Miltenburg met haar je-moeder-wil-het-beste-reflexen niets meer bij te sturen of verprutsen. ,,Mijn dochter wilde biotechnologie studeren. Altijd al. En dat is ze ook gaan doen.’’

Dertigers zijn haar kinderen nu en ze zijn alle drie goed terechtgekomen. Miltenburgs geworstel met hun studiekeuze en met zichzelf als de goed bedoelende ouder, leidde de Renkumse in 2005 naar een baan die ze zelf bedacht: ouderbegeleider op de Wageningen Universiteit.

,,De eerste en enige in Nederland.’’ Deze maand gaat ze met pensioen.