‘O, wat ben je mooi. Dat heb ik in jaren niet gezien. Zo mooi, zo mooi’. De bezoekers van het Odensehuis in Wageningen zingen uit volle borst mee met het lied dat Henk Lameris speelt op de piano. Het plezier straalt van hun gezichten. Na weken gedwongen thuis, kunnen ze elkaar eindelijk weer ontmoeten. De sfeer in de gezamenlijke ruimte, waar vandaag vier deelnemers en drie begeleiders aanwezig zijn, is dan ook ontspannen en vrolijk.