‘De opmerking van mijn zoon zet me aan denken: is dit wel het leven wat ik wil?’

Kijk, jullie hebben waarschijnlijk inspirerende collega’s om je heen. Mensen die je motiveren en wijze dingen tegen je zeggen, zodat je er beter van wordt. Als mens en als medewerker.

Voor mijn dagelijkse portie inspiratie moet ik het doen met de uitspraken van een 5-, 7- en 9-jarige. En die voeden je, zeg maar, minder met stimulerende woorden dan mannen als Warren Buffett. Of Dries van Agt. Maar deze week was anders, ik heb er nog dagen over nagedacht.

Kijk, de wekker gaat hier om 6.30 uur af. Ik douche me, dek de tafel en maak de lunchtrommels voor school klaar. Om vervolgens de kinderen om 7.00 uur te wekken voor het ontbijt. Waarom ze op vrije dagen om half zeven aan mijn bed staan en ik ze op schooldagen uit bed moet sleuren, is een speling van de natuur waar ik de vinger niet achter krijg.

In ieder geval, afgelopen week was het weer zover dat ik ze moest wekken. En toen ik de middelste van 7 wakker maakte, zei hij boos de ‘zin van de week’: ,,Waarom maak je me nu al wakker, want mijn droom is nog niet klaar!”

Mijn droom is nog niet klaar. Daar heb ik nog heel lang over nagedacht. Want, is dit nu mijn droom, huisman op m’n 42ste? De ‘olie in de motor’ zijn, de tweede viool, prins Claus en weet ik al niet wat voor benamingen voor ondersteunende beroepen. De opmerking van mijn zoon zet me aan tot nadenken of dit wel het leven is wat ik wil.

Neem mijn vader. Een ondernemer. Geweldige man, mooi bedrijf opgezet, voelt zich op een dag niet lekker. Gaat met moeders naar de dokter en een paar maanden later was het over. Hersentumor. Conclusie op het sterfbed: mooi leven gehad maar veel te weinig tijd met het gezin doorgebracht. Eindstand 51. Mijn moeder bijna idem dito. Lieve vrouw. Maar nadat mijn vader overleed, was de pret er voor haar ook grotendeels af. Tweemaal borstkanker en eenmaal slokdarmkanker alstublieft, 67 jaar werd ze. Gemiddelde eindstand: 59.

Ik weet niet eens wat hun dromen waren. Hebben we het nooit over gehad. Maar met mijn ouders in gedachten en de luttele tijd dat mijn kinderen zo klein zijn, besef ik dat ik deze fase in mijn leven voor geen goud zou willen missen. Dit is mijn droom op dit moment. Ik ben in het geheel niet muzikaal, maar geef mij maar die tweede viool.

Lees hier de vorige column van Niek Druijff terug: ‘Ik kreeg per telefoon de uitslag. Ze vroegen zich af of ik de functie serieus had genomen’

Je werk je passie? Hou toch op! Met deze tips van Charlotte van 't Wout hoef je je niet meer druk te maken om het vinden van een passie:

Lees de beste artikelen op het gebied van werk en carrière via onze wekelijkse nieuwsbrief!