De ‘saaie’ vakantie na corona: ‘Minder exotische ervaringen, meer rust’

Toen mijn moeder jong was, bracht ze met haar ouders en broers ’s zomers een aantal weken door in het dorp Breskens in Zeeland. Daar woonde oma, en dus kon het gezin daar logeren. Ze kwamen de dagen door met boterhammen op het strand. Veel keus hadden ze overigens niet: het gezin werd na het ontbijt gewoonweg het huis uit gebonjourd. Oma wilde ook wel weer rust. Het gezin was pas met het avondeten weer welkom - weer of geen weer. Was een dag in de regen in een strandhutje doorgebracht, dan hadden ze ’s avonds wel iets om naar uit te kijken: anders dan thuis had oma al televisie.

Eind jaren 90, toen ik zelf jong was, reed ons gezin in de zomer met de stationwagon naar Frankrijk of Noord-Italië. We brachten die weken dan in een huisje in de Dordogne door, of in een tent op de camping bij het Lago Maggiore. We bezochten dorpjes, en kregen dan een ijsje. We gingen wel eens uit eten. Op de campings waren flipperkasten en pingpongtafels waar ’s avonds alle kinderen bijeenkwamen.

Een slordige twintig jaar later en ik betrapte me er laatst op dat ik teleurgesteld was, omdat mijn vakantie naar Japan dit jaar niet door kon gaan. De afgelopen jaren bezocht ik net als mijn leeftijdsgenoten met een betaalbaar vliegticket en de Lonely Planet in mijn rugzak alle uithoeken van de wereld, op zoek naar bezienswaardigheden en exotische ervaringen. Ik zwom met dolfijnen bij Zanzibar, wandelde door het oerwoud van Costa Rica en stond op Java vroeg op om de zon boven de Borobodur te zien opkomen. Vakantie was een tijd van consumeren, van door de wereld heen hollen. Uitrusten was niet per se een doel, het leuk hebben wel.

Door het virus ziet vakantie er dit jaar anders uit. Een groot deel van de Nederlanders doet dit jaar een staycation. Van de mensen die wél weg gaan, blijft ongeveer 40 procent in eigen land. De overige vakantiegangers houden het dicht bij huis in Frankrijk of Duitsland. Zelfs voor notoire wereldreizigers is Breskens dit jaar een serieuze optie. Wie weet dat ook onze verwachtingen over de vakantie noodgedwongen zullen veranderen: minder pretpark, meer tijd voor verpozen. Minder ervaringen consumeren, meer rust. Misschien zélfs: een klein beetje verveling.

Ik neem het me voor, deze vakantie. Geen moordend reistempo, maar rustiger vaarwater. Een leunstoel, wat zon op mijn neus en een stapel boeken. En pas weer naar huis als ik me een beetje heb verveeld.

Thijs Launspach is psycholoog en stressexpert. Hij schreef hierover de boeken Fokking druk (2018), Werken met millennials (2019) en Werk kan ook uit (2020).

Beluister hier ook de afleveringen van de podcast Thuis met Thijs:

Dit zijn de tips van Thijs om een burn-out te voorkomen: