‘Een vaste baan? Weet je heel zeker dat je dat wil?’

Een vriend belde me onlangs op. Na lang freelancen had hij eindelijk een vaste baan gevonden. Eentje met een heus 36 urencontract. ,,En dus eens in de twee weken een dag vrij’’, vertelde hij hysterisch blij. Zijn stem sloeg er af en toe van over. Ik feliciteerde hem.

Drie maanden later belden we weer. Ik hoorde een totaal andere man. Een ingedutte man. Moe ook! Die baan in loondienst bracht hem toch niet helemaal wat hij had gehoopt. Hij voelde zich opgesloten, ongeïnspireerd en ergerde zich aan zijn collega’s. Hij vond het zwaar om 8,5 uur te werken (pauze niet doorbetaald) op vaste tijden. Om zich daarna door de file naar huis te worstelen, kinderen net op tijd op te halen bij de opvang en daarna nog een gezonde maaltijd op tafel te toveren.

Hij was niet de eerste die ik niet gelukkiger zag worden van een vaste baan. In politiek Den Haag zijn ze er nog altijd van overtuigd dat het voor iedereen beter is. Met wetgeving proberen ze werkgevers zover te krijgen. (Dank trouwens voor die verplichte arbeidsongeschiktheidsverzekering die zoveel freelancers helemaal niet nodig hebben omdat ze dat risico al lang op andere wijze hebben opgelost – maar dat is een column an sich).

Natuurlijk geeft een heuse baan financiële zekerheid en fijne voorzieningen als een pensioen. Laat ik dat vooral niet onderschatten. Maar als we het over geluk hebben, wat is dan het beste voor je? De vrijheid van het zzp-schap biedt vaak meer ruimte om de combinatie werk-privé op te vangen. Je kunt je kind gewoon uit school halen en compenseert die uurtjes als het op bed ligt. Ja, het moet bij je passen. Je moet flexibel van aard zijn, gedisciplineerd en jezelf kunnen verkopen. Maar zijn dat niet kwaliteiten die deze tijd sowieso van je vragen?

Eigenlijk is deze column voor iedereen die een vaste baan zoekt. Ik vraag je: weet je het zeker? Zzp’ers worden vaak afgeschilderd als een schrijnende groep mensen die niets liever wil dan een baan. Hou op, zeg. Ik veeg mijn billen af met een vast contract. Nee, dank je.

Natuurlijk ken ik de andere verhalen. Net rondkomen als zogenaamde freelance postbode en dan ook nog niet verzekerd zijn. Bizar! Maar daar heb ik het nu niet over. Er lijkt vergeten te worden dat er een groep zzp’ers is die prima tevreden is met hun status. En die het rocken ook. Eigenlijk zou iedereen het in elk geval één keer in hun leven moet proberen. Past een leven als zzp’er bij me? Net zoals je even verder kijkt na die eerste liefde en niet meteen trouwt. Of de wereld een beetje ontdekt, voordat je bepaalt waar je je settelt.

En voor alle bazen die dit lezen en denken: wacht eens even: met dit soort adviezen vind ik nooit meer personeel. Ben je gek! Onze drang naar vrijheid kan juist de sleutel zijn tot ideaal personeel. Laat je mensen nu zelf eens bepalen hoe laat ze precies beginnen, of ze af en toe thuis werken (of vanaf de Bahama’s) en ontneem ze dat sigaretje tussendoor niet. We zijn geneigd om alles wat we liefhebben à la Annie M.G. Schmidt in een doosje te willen stoppen. Maar steeds meer mensen rennen al gillend weg wanneer ze dat doosje, waar ze straks door hun baas ingepropt worden, onder ogen krijgen. We willen leuk werk én een beetje vrij. Een beetje los.

Een tip tot slot: wil je weten wat voor vlees je in de kuip hebt wat betreft je potentiële baas? Vraag dan in je sollicitatiegesprek hoe je het regelt wanneer je naar de tandarts moet. Zeven A4'tjes invullen inclusief stempel = wegrennen. ‘Ah joh, dat regelen we onderling wel’ betekent blijven. In deze tijden, met deze arbeidsmarkt, mag je als de geweldige werknemer die je bent best vragen om een beetje vrijheid. En daarmee wat meer geluk.

Of je nu in vaste dienst zit of zzp'er bent, coach Charlotte van ‘t Wout heeft vier tips om je werkgeluk te verhogen:

Lees de beste artikelen op het gebied van werk en carrière via onze wekelijkse nieuwsbrief!