‘Ik betrapte zoveel winkeldieven dat de wijkagent me vroeg of ik niet bij de politie wilde’

Denk je aan de politie, dan denk je aan blauw op straat. Een groot deel van de werknemers zul je echter niet herkennen aan een uniform of een blauw-rood-gestreept voertuig. ,,De politie is een brede organisatie, waar ook mensen op kantoor nodig zijn. Voor de administratie, de financiën of het beheer van ons eigen ict-netwerk bijvoorbeeld’’, zegt Marion Bouwman, recruitment-coördinator voor het digitale vakgebied binnen de politie.

Op het moment werkt ze met een specialistisch recruitment-team aan het binnenhalen van nieuwe cybercrime- en cybersecurityspecialisten. ,,Lastig, want er is grote vraag naar kandidaten in dit werkveld.’’ Bovendien kunnen werkgevers uit het bedrijfsleven veelal meer bieden qua salaris. ,,Wij zetten daar echter tegenover dat we een goede werkgever zijn – met uitgebreide secundaire arbeidsvoorwaarden, ruimte om door te groeien binnen de organisatie en veel ruimte voor de werk-privébalans – én dat je met je werk wat goeds kan doen voor de maatschappij.’’

‘Ik help nu de boeven te vangen en ze veroordeeld te krijgen’
Gina Doekhie (32) is sinds vorig jaar cybersecurityspecialist bij de eenheid Den Haag

,,Met mijn werk iets kunnen betekenen voor de wereld, dat is waar ik elke dag voor opsta. En waar kan je dat beter dan bij de politie? Ik werkte al als cybersecurityspecialist bij Fox-IT, een van de grote namen op het gebied van cybersecurity. Ik had het naar mijn zin en heb veel geleerd, maar ik denk dat het goed is voor ieder mens om eens een andere omgeving en een andere soort organisatie te proberen.

Mijn werk nu is inhoudelijk ongeveer hetzelfde als wat ik eerst deed, maar vroeger speelde ik de informatie over bijvoorbeeld een hackpoging door naar politie en OM. Dan zie je niet wat er daarna gebeurt. Maar nu ik bij de politie zit, stopt het daar niet meer. Ik help hier de boeven te vangen en ze veroordeeld te krijgen.

Voor ik aan de slag kon, moest ik wel eerst een opleiding volgen tot algemeen opsporingsambtenaar waarmee je opsporingsbevoegdheid krijgt. Pas dan is het bewijs wat je vergaart te gebruiken in een rechtszaak. Je krijgt een soort stoomcursus van drie maanden. De stof is best pittig. Je moet wetten uit je hoofd leren zodat je precies weet waar je wel toe bevoegd bent en waartoe niet.

Ik zit in deze functie niet alleen maar achter de computer. Ik mag bijvoorbeeld ook mee bij huiszoekingen om ervoor te zorgen dat alle apparatuur waar belastende data op kan staan meegaat, en eenmaal terug op het bureau haal ik de data ook uit die computer of telefoon of welk apparaat dan ook. Het komt ook voor dat ik mee mag bij een arrestatie of aan mag sluiten bij een verhoor van een verdachte.

Nog een verschil is dat we multidisciplinair werken. In mijn oude baan zat ik vooral veel met mensen binnen hetzelfde werkveld. Maar bij de politie werk ik met allemaal verschillende types mensen samen. Je wil allemaal hetzelfde doel bereiken, maar bijvoorbeeld tactische rechercheurs en agenten hebben een hele andere invalshoek dan wij, de digitaal specialisten. Dat is in het begin wennen, maar ik vind het ook wel verfrissend om verschillende denkwijzen te horen en dingen uit een ander perspectief te leren bekijken.’’

‘Steun van het thuisfront heb je ook wel nodig om dit werk te kunnen doen’
Leroy* (29) is sinds twee jaar surveillant bij de eenheid Amsterdam

,,Hiervoor was ik winkelmanager bij een schoenenzaak in Amsterdam. Winkeldieven vangen was bijna mijn specialiteit. Ik denk dat ik er wel veertig in een half jaar tijd betrapt heb. Hoe? Ze vielen me gewoon op. Hoe iemand binnenkomt als hij nieuwe schoenen wil kopen is toch anders dan wanneer hij ze wil stelen – dan kijken ze meteen naar waar de beveiligingscamera hangt, waar de medewerkers staan, dat soort dingen.

Op een gegeven moment zat ik vaker op een politiebureau om aangifte te doen dan dat ik in de winkel stond. De wijkagent was het ook opgevallen. Hij vroeg me of ik niet bij de politie wilde komen werken. Ja, dat leek me eigenlijk wel wat.

De afwisseling vind ik het leukste aan mijn werk. Als surveillant zit ik in de flexpool: per zes maanden worden we bij een ander werkonderdeel ingeroosterd. De ene periode loop je buiten rondes op straat, dan begeleid je weer gevangenentransporten en daarna zit je weer bij het team openbaar vervoer. En zelfs al doe je zes maanden lang hetzelfde, echt waar, elke seconde die je werkt is anders. Van tevoren weet je nooit wat je die dag te wachten staat.

Ik wil graag doorgroeien binnen de politie en agent worden. Je kunt je dan meer specialiseren in het werk en het is meer verantwoordelijkheid. Je mag dan bijvoorbeeld een wapen dragen, dat is natuurlijk niet niks. De opleiding duurt vier jaar, die wil ik graag doen hierna.’’

Mijn familie was enthousiast over mijn carrièreswitch. Ze zagen het wel voor zich, mij als politieman. Steun van het thuisfront heb je ook wel nodig om dit werk te kunnen doen. Ik kan er soms niet zijn omdat ik ook in de weekenden of in de avonden moet werken. Mijn vriend heeft daar gelukkig begrip voor.

Vooral mijn vader is supertrots dat ik bij de politie werk. Hij was vroeger ook hulpverlener, hij werkte als brandweerman in Amsterdam. ‘Jij doet nu ook iets met een blauw zwaailicht’, zegt hij altijd.’’

_{*Leroys achternaam is bij de redactie bekend}

Ben jij vaak te laat op je werk? Hier komt dat door:

Lees de beste artikelen op het gebied van werk en carrière via onze wekelijkse nieuwsbrief!