Je werkt bij de Usar maar doet het meeste voor de brandweer. Dat werk is best stressvol of niet?
,,Ik werk inderdaad fulltime bij Veiligheidsregio Zuid-Holland-Zuid en zit ik ook al 23 jaar bij de vrijwillige brandweer in mijn woonplaats Sliedrecht. Ik kan dus midden in de nacht opgeroepen worden. Een scheiding tussen werk en privé is er eigenlijk niet. Gelukkig begrijpt mijn gezin dat. Mijn kinderen vinden het werk dat hun vader doet bijzonder en gaaf.” 

Je bent laatst voor de Usar nog geen dag na de ontploffing naar Beiroet gestuurd. Last minute opgeroepen worden is behoorlijk stressen toch?
,,Toen ik de beelden dinsdagavond op social media voorbij zag komen, koppelde ik dat niet meteen aan de Usar. We zijn namelijk gespecialiseerd in aardbevingen. Maar toen Libanon een internationale hulpvraag had gedaan, werden wij gevraagd om stand-by te blijven. ‘s Ochtends om 07.00 kreeg ik een appje dat we om 12.00 uur moesten verzamelen op het vliegveld.”

En dat lukte?
,,Ik had op dat moment vakantie en we waren gewoon thuis gebleven in verband met corona, dat scheelde wel. Anders had ik mijn agenda helemaal moeten omgooien. Ik wist dat ik voor maximaal 10 dagen weg zou zijn. Dus ik zat in over de tuin, die zou die week gedaan worden. Maar eigenlijk komt het nooit uit. Inmiddels ben ik het wel gewend, ik doe dit werk al 12 jaar. Maar mijn vrouw en kinderen moeten altijd wel even schakelen als ik word opgeroepen. Het is niet altijd even leuk, ook hun plannen veranderen acuut.”

In welke landen ben je allemaal al geweest?
,,Ik ben in Nepal geweest, na de zware aardbeving in 2015. Grote aardbevingen komen gemiddeld genomen eens in de vijf jaar voor, dus we worden niet heel vaak ingezet. We zijn wel drie jaar geleden ‘tussendoor’ naar Sint Maarten geweest. Om te helpen nadat storm Irma het eiland grotendeels verwoest had. Beiroet was ook zo’n ‘tussendoorklus’.”

Je lijkt er best nuchter onder. Word je tijdens het werk niet geconfronteerd met vreselijke dingen?
,,Ik heb al veel meegemaakt, ook tijdens mijn werk bij de brandweer. Maar de beelden van bijvoorbeeld Beiroet blijven wel bij je. Gelukkig weet ik het vaak goed van me af te zetten. Als ik minder goed in mijn vel zit op dat moment, lukt dat minder goed. Dat ik nuchter in het leven sta, helpt ook wel denk ik. Ik probeer alles altijd op een nuchtere manier te blijven zien. Maar ik blijf ook een mens en heb ook emoties. Die laat ik soms ook gewoon lekker gaan en dat helpt ook bij het verwerken.” 

Wat is je het meest bijgebleven van Beiroet?
,,Deze inzet was anders dan andere. Het havengebied was volledig verwoest. Onze primaire taak is zoeken naar overlevenden. Maar we hebben helaas geen levende slachtoffers onder het puin vandaan kunnen halen. Bij een aardbeving heb je meer kans dat dat lukt. Hier viel weinig te zoeken. Dat is heftig. Toch had ik verwacht dat het erger zou zijn omdat de knal zo groot was. We konden niet zoveel doen. Wel hebben we nog geholpen op de Nederlandse ambassade. De vrouw van de ambassadeur was zwaargewond geraakt en veel dienstwoningen van thuiswerkend personeel waren verwoest. Gelukkig konden wij daar helpen met schoonmaken en opruimen. Uiteindelijk vlogen alle medewerkers, de ambassadeur, zijn kinderen en het stoffelijke overschot van zijn vrouw mee terug naar Nederland. Iedereen was blij dat er landgenoten bij waren. Ik vond dat zelf ook heel fijn.”

Wat heb je van deze missie geleerd?
,,Toen ik thuis kwam, had ik twee dagen nodig om weer met beide voeten op grond te komen. Tijdens het boodschappen doen zag ik mensen boos worden om kleine dingen. Als je zulke dingen hebt gezien, vraag je je wel af: ‘Waar maak je je druk om?’ Van de veerkracht van de Libanezen kunnen we veel leren. Ze beginnen na een ramp meteen met opruimen, ze zijn wel wat gewend. Hier zijn we al in de war als de wifi eruit ligt.”

Krijg je psychologische hulp als je dat nodig hebt?
,,Voor we weggaan vullen we een formulier in voor de psycholoog over hoe we ons voelen, dat doen we ook als we weer terug zijn. Je kunt daarnaast altijd terecht bij een hulpverlener. Ook belt de groepscommandant ons na een week. Dat is heel goed geregeld bij de Usar. Maar het thuisfront speelt ook een belangrijke rol. Mijn vrouw kent me door en door en weet wat ik nodig heb. Het voordeel is wel dat ik een makkelijke prater ben, ik vind het niet erg om erover te vertellen. Dat helpt me.”

Wat is nog meer belangrijk?
,,Afleiding en ontspanning zoeken. Ik ben imker en vind het heerlijk rustgevend om met mijn bijen bezig te zijn. Even ontladen. Dat doe ik ook ‘s avonds door naar muziek te luisteren. Dat doet toch iets met je, soms springen de tranen me in de ogen. Je kunt er toch een stukje emotie in kwijt.”

Een beetje hulp bij het omgaan met stress is niet verkeerd. Prof. dr. Ad Vingerhoets (Tilburg University)  vertelt je hoe je dit doet:

Wil jij net als Robert aan de slag bij de brandweer? Vul je gegevens in en ontvang vacatures in je mail: