Romy vond ondanks epilepsie toch een baan: ‘Het kan, durf te dromen’
werken met een beperkingEen groot aantal Nederlanders met een lichamelijke beperking zit werkloos thuis. Terwijl ze wel graag aan het werk zouden willen. Maar hoe vind je een baan als je slechthorend, chronisch ziek bent of in een rolstoel zit? Veel werkgevers lijken ervoor terug te deinzen. In deze serie vertellen werkenden met een arbeidsbeperking over hun ervaring op de arbeidsmarkt. Vandaag: Romy Reijinga (27).
Dat haar leven zo’n positieve wending zou nemen, had Romy Reijinga (27) vier jaar geleden absoluut niet durven dromen. Vanaf haar geboorte heeft Reijinga al epilepsie. Geregeld heeft ze gedacht dat ze het niet zou redden. ,,Het begon met een tonisch-clonische aanval per jaar, daarna een per maand en met 23 jaar had ik er 3 of 4 op een dag. Ik kwam niet meer buiten en kwam daardoor, in combinatie met medicatie, veel aan. Als ik al ergens heenging, moest er drie man mee om me weer thuis te krijgen bij een aanval.”
Er was nog weinig over van het leven van Reijinga. Elke dag ging het slechter. ,,Ik voelde mezelf tijdens een van de aanvallen stikken. Ik dacht dat ik dood zou gaan.” Na een volgende heftige aanval werd Reijinga vanwege een ademstilstand naar het ziekenhuis gebracht. Op aandringen van een arts is ze daarna naar een nieuwe neuroloog gegaan. ,,Die neuroloog zei vervolgens tegen me: ‘Die aanvallen hoef jij helemaal niet te krijgen’. Ik wilde het bijna niet geloven, ik had ze namelijk al sinds mijn geboorte en geen enkel medicijn hielp. Maar hij was er heel zeker van.”
Carrièrepad
Reijinga kreeg medicatie voorgeschreven die de epilepsie onderdrukt en aanvallen voorkomt. ,,Thuis heb ik nog een aanval gehad, daarna ben ik meteen gestart met de medicatie en sindsdien ben ik aanvalsvrij.” De bijwerkingen zijn niet mals, het gaat om hele zware medicijnen die neurologen niet vaak voorschrijven. Patiënten krijgen er zelfs depressies van, die kans is met andere anti-epileptica een stuk kleiner. ,,Geef mij die bijwerkingen maar, dacht ik. Ik wil mijn leven terug. Die depressie kreeg ik inderdaad, maar daar kwam ik na vier maanden weer uit.”
Ze is heel blij en dankbaar dat ze haar neuroloog heeft ontmoet, hij heeft haar de controle over het leven teruggegeven. Ook hielp hij haar het vormgeven van haar carrièrepad. ,,Hij zei tegen me dat ik doktersassistent moest worden, hij vond me daar echt een type voor. Ik wist inderdaad door mijn ervaring in het ziekenhuis veel over medische zaken en vond het ook heel interessant om erover te leren.”
Mijn neuroloog zei tegen me dat ik doktersassistent moest worden, hij vond me daar echt een type voor
In 2018 begon Reijinga aan een opleiding tot doktersassistent, maar stage lopen bleek nog een hele stap. ,,Ik was 24 jaar en was nog nooit alleen met de trein en bus geweest. Maar ik had altijd al een beeld van mezelf dat ik carrièrevrouw zou worden, dus ik moest dit doen.”
Reactievermogen
Het vinden van een stageplek was ook nog vrij lastig voor Reijinga, vanwege haar beperking en het feit dat er niet genoeg stagebegeleiders zijn in ziekenhuizen en huisartsenpraktijken door de hoge werkdruk. ,,Ik heb veel gehoord dat ze iemand met epilepsie er nu niet bij kunnen hebben.” Een jobcoach van het UWV raadde aan om meteen op een baan te solliciteren in plaats van een stage. Dat zou makkelijker binnenkomen zijn. Op deze manier vond Reijinga een stage bij het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis in Amsterdam. ,,Ik ben zo blij dat het OLVG en met name mijn teamleider mij een kans hebben durven geven en het risico aandurfden.”
Inmiddels is Reijinga stagiair af en werkt ze nu in dienst als doktersassistent op de afdeling radiologie. ,,Ik sta in de echokamer en assisteer de radioloog bij het nemen van biopten. Daarnaast doe ik ook veel administratief werk.” De medicijnen zorgen bij Reijinga voor een trager reactievermogen, maar daar heeft ze een oplossing voor gevonden. ,,Ik heb mezelf aangeleerd om me goed voor te bereiden en alles klaar te leggen. Alle mogelijke spuiten en naalden leg ik van tevoren neer. Zo hoef ik niet bang dat als de arts iets nodig heeft, ik te lang moet nadenken over de vraag en er vervolgens nog naar moet zoeken. Ik zou dan compleet in de stress schieten.”
Ik heb mezelf aangeleerd om me goed voor te bereiden en alles klaar te leggen. Alle mogelijke spuiten en naalden leg ik van tevoren neer
Genieten
Eind 2018 werd er bij een hersenscan een cyste en een hypofyse adenoom ontdekt. ,,Dat laatste is een goedaardig gezwel. Maar er zouden wel hormoonschommelingen kunnen ontstaan, wat het risico op aanvallen kan vergroten. Gelukkig is de tumor heel klein.” De kans dat de tumor inderdaad weer epilepsieaanvallen gaat veroorzaken is absoluut niet groot. ,,Maar ik blijf ergens wel op mijn hoede. Ik ben nu al zo lang aanvalsvrij. Als het misgaat verlies ik waarschijnlijk alles, mijn rijbewijs, baan, mijn droom. Ik hoop gewoon heel erg dat alles goed blijft gaan, daar gaan we ook voor.”
Ondertussen hoopt Reijinga met haar verhaal andere patiënten te kunnen inspireren. ,,De realiteit is helaas wel dat sommige mensen overlijden aan epilepsie of hele erge aanvallen blijven houden. Ik ben sinds 2018 aanvalsvrij, het kan, geef niet op en durf te dromen.”
Bekijk hier al onze video’s over werk en carrière:
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
PREMIUM
Deze twee vrouwen zijn de baas van 140 agenten: ‘Ze vroegen of ik wel voldoende broeken had versleten’
Hoewel er steeds meer vrouwen bij de politie werken, is een volledig vrouwelijke leiding nog altijd zeldzaam. Maar niet bij basisteam De Copen, met politiebureaus in Woerden en IJsselstein. Daar sturen Sirid Jakobsen (41) en Ilona van der Leer (34) samen 140 agenten aan. ‘Ik denk dat onze vrouwelijkheid niet per se een shock was, maar wel onze stijl van leidinggeven.’ -
1
Zo zet je gezichtsherkenning en vingerafdrukscanner van je telefoon snel uit
Je smartphone ontgrendelen met je gezicht of vingerafdruk klinkt veilig, maar in geval van nood kan het juist een beveiligingsrisico zijn. Iemand kan onder dwang je gezicht scannen of onopgemerkt je vingerafdruk bemachtigen. Gelukkig kun je dit voorkomen. -
Werk jij liever thuis omdat je daar productiever bent? ‘Gaat om meer dan je to-dolijst afstrepen’
Een goede verstandhouding met collega’s, leidinggevenden of klanten maakt je werkdag niet alleen plezieriger, maar zorgt er ook voor dat je meer gedaan krijgt. Mirjam Wiersma, auteur van twee boeken over zakelijk flirten, vertelt hoe je jezelf op de kaart zet en mooie relaties opbouwt met anderen. Deze keer: een intern netwerk. -
2
Hoeveel minuten pauze mag je nemen op een werkdag?
Even een rondje wandelen, een broodje eten of snel het nieuws checken op je telefoon; werknemers hebben recht op pauze, maar hoe zit het precies? Mag je zomaar pauze nemen en krijg je dan doorbetaald? Experts beantwoorden zes veelgestelde vragen over het recht op pauze. -
Energierekening
Ad: ‘Ik heb zelf ventilatoren onder de radiator geklikt voor optimale verwarming’
Hoeveel geld besteed jij aan energie in huis? Hoe probeer je de kosten omlaag te brengen? Deze vragen stellen we elke week aan een Nederlander. Vandaag: Ad Voermans (66) uit Rijen, bij Breda.
-
PREMIUMworkaholic
Peter werkte zestig uur per week en kreeg er nog een fulltime baan bij: ‘Lig op zondag om half negen in bed’
Hij is een workaholic. Dat moet ook wel als je de baas bent van niet één, maar van twee ziekenhuizen. Na ruim zes jaar vindt Peter Langenbach het echter mooi geweest. De boel is op orde, bij zowel het Maasstad Ziekenhuis als het Spijkenisse MC, en corona zit in een tussenpauze. Dus maakt de diehard Feyenoordfan zich nog om één ding zorgen: hoe hij aan een kaartje voor de finale van de Conference League komt. -
werken met een beperking
Leidinggevende Rob (56) heeft de spierziekte FSHD: ‘Collega’s zijn eraan gewend dat ik soms omval’
Een groot aantal Nederlanders met een lichamelijke beperking zit werkloos thuis. Terwijl ze wel graag aan het werk zouden willen. Maar hoe vind je een baan als je slechthorend, chronisch ziek bent of in een rolstoel zit? Veel werkgevers lijken ervoor terug te deinzen. In deze serie vertellen werkenden met een arbeidsbeperking over hun ervaring op de arbeidsmarkt. Vandaag: Rob de Bruin (56). -
werken met een beperking
Evelien moest haar droombaan opgeven door reuma: ‘Dan sta je wel even machteloos'
Een groot aantal Nederlanders met een lichamelijke beperking zit werkloos thuis. Terwijl ze wel graag aan het werk zouden willen. Maar hoe vind je een baan als je slechthorend, chronisch ziek bent of in een rolstoel zit? Veel werkgevers lijken ervoor terug te deinzen. In deze serie vertellen werkenden met een arbeidsbeperking over hun ervaring op de arbeidsmarkt. Vandaag: Evelien Ruijtenberg (37).