Wat doe je precies?
,,Ik verzorg dagelijks de lunch voor de werknemers op kantoor. Iedere dag staat er een andere special op het menu. Broodjes, soep, een wrap, noem maar op. Ik maak ook altijd salades erbij en een dessert. De inkopen, de voorbereiding en het koken van de maaltijden doe ik allemaal zelf. Ook ben ik verantwoordelijk voor het boombeheer. Dat klinkt misschien gek, maar er staan echte bomen hier op kantoor. Ik verzorg ze en snoei ze als dat nodig is.’’ 

Hoe ben je in deze functie terechtgekomen?
,,Ik ben hiervoor 38 jaar lang chef-kok geweest. Ik heb in het restaurant van het Kurhaus in Scheveningen gewerkt en ik had jarenlang de leiding over de keuken in een groot verzorgingshuis in Den Haag. Ik gaf daar leiding aan een groot team. In zo’n functie ben je meer bezig met managen en vergaderen dan met koken. Dat miste ik. Toen er bezuinigd werd in de zorg en de verzorgingshuizen verdwenen dacht ik, het is tijd voor iets anders. Ik zag een advertentie voor deze baan en heb gesolliciteerd. Een bijzondere sollicitatie was het wel.’’

Vertel...
,,Ik ging op sollicitatiegesprek bij de eigenaren van het bedrijf, twee broers. Ze waren verbaasd dat ik me had gemeld. Weet je het zeker, vroegen ze, gezien mijn eerdere loopbaan zou dit een veel kleinere functie zijn, met een lager uurloon bovendien.’’ 

Maar dat vond je geen probleem?
,,Nee, totaal niet. Ik kwam niet voor het grote geld, ik zocht een leuke baan waarin ik weer kon doen waar ik kok voor was geworden: koken en voor de mensen zorgen. Uiteindelijk waren er twee kandidaten over. We moesten een soep maken en meenemen. Degene met de soep die het personeel het lekkerst vond, werd aangenomen. Ik heb een kerriesoep met koriander gemaakt. Toch een beetje een gok, want het zijn niet smaken waar iedereen aan gewend is. Maar ze vonden het lekker, en ik kreeg de baan. Ik moest wel beloven dat ik die soep vaker op het menu zou zetten.’’ 

_{De tekst gaat hieronder verder.}

Hoe ziet een typische werkdag er voor jou uit?
,,’s Ochtends begin ik met het leeghalen van de vaatwasser. Dan volgt het snijden van het fruit voor de fruitsalade en de groente voor de rauwkost. Vervolgens begin ik aan mijn specialiteit van de dag. Iedere vrijdag bestel ik ingrediënten voor de hele week en dan bepaal ik wat ik per dag ga koken. Van 12.00 tot 13.00 uur serveer ik de lunch. Voor corona werkte ik altijd vier dagen in de week, nu drie, en voor minder mensen omdat er dagelijks minder werknemers op kantoor werken.’’

Jammer?
,,Ik moest er aan wennen in het begin, maar het heeft ook wel voordelen. Toen ik hier begon, werkten er twaalf mensen, dan zijn er nu al meer dan zestig. Het lukt nog steeds om in mijn eentje voor hen allemaal te koken, maar je moet er wel op inspelen in je planning. Als ik voor minder mensen hoef te koken, kan ik ook wat andere dingen doen en er nog meer persoonlijke aandacht aan geven: bijvoorbeeld pannenkoeken bakken voor iedereen, met wat ze er zelf het liefst op willen.’’

Wat vind je het leukst aan je baan?
,,Ik vind het heerlijk dat ik hier eigen baas ben in de keuken. Het verzorgingshuis had een complexe organisatie waar verschillende partijen inspraak hadden. Beslissingen gingen altijd over meerdere schijven. Ik heb van de eigenaren van Dyflexis carte blanche gekregen, ik mag zelf bepalen welke gerechten ik maak. En eerst kookte ik voor bejaarden, maar het personeel hier is over het algemeen een stuk jonger dan ik: ze zijn in de twintig, of dertig, ik had hun vader kunnen zijn. Dat vind ik juist leuk, want het contact met hen houdt mij ook jong.’’ 

Zou je dit werk willen blijven doen tot aan je pensioen?
,,Ja, zeker weten. Ik ben al wat ouder, maar zo lang het goed gaat wil ik blijven. Ik ga hier fluitend naar toe en voel me echt gewaardeerd op mijn werk. Elke dag is het een feestje.’’

Bekijk hier al onze video’s over werk en carrière: