De gemeente erkent de cultureel historische waarde en wil die ook beschermen. In een aangenomen motie heeft de wethouder van de Raad de opdracht gekregen om de mogelijkheden tot behoud opnieuw te onderzoeken en de bewoners daar uitdrukkelijk bij te betrekken. Om dat mogelijk te maken dienen verhuurder én gemeente, ook naar bewoners toe, openheid van zaken te geven. Een eerlijk beeld van de huidige bouwkundige toestand, technische mogelijkheden en bewonersklachten zijn daarbij van belang. 

De woningen zijn in 1922 gebouwd en hebben een historisch-culturele waarde. Dat wordt aangetoond dmv bouwhistorisch onderzoek waarvoor ik in 2019 ook gegevens heb aangeleverd. In 1982 is er helaas wat van die waarde verloren gegaan tgv slecht voorbereide en uitgevoerde renovatie. Onderhoud bleef na 1982 onder de maat. Ik acht het zeer wel mogelijk dat dmv een doordacht renovatieplan de woningen op energielabel A zijn te krijgen en het historisch aanzicht kan worden hersteld.

Gewoon slopen die ouwe meuk. Niets bijzonders aan. 

Tien jaar lang heb ik getracht om op een fatsoenlijke manier met verhuurder in gesprek te komen over de toekomst van de woningen. Tevergeefs! Ik sprak steeds met andere functionarissen, maar antwoorden kreeg ik niet. Dan nu plotseling die brief en worden de huidige bewoners er in 2022 uit gezet. Een sociaal plan is er niet. Dat wordt een doffe ellende. Kosten 100,000 per woning lees ik in dit artikel, waar is dat op gebaseerd? De bewoners mogen het niet weten! Overigens: De huuropbrengst van de woningen over die tien jaar was 450.000!

De woordvoerster van verhuurder Vivare somt in dit artikel enkele gegevens op die niet aan de bewoners zijn medegedeeld. Die moeten die nu uit de krant vernemen. Dit tekent de wijze waarop Vivare met haar cliënten omgaat. In maart j.l. heb ik in een email een aantal suggesties gedaan. De reactie van Vivare was slechts dat die voor kennisgeving zijn aangenomen. En dan plopt er plotseling maanden later een brief op de mat met de mededeling dat je woning wordt gesloopt.