Column Thijs Zonneveld | Gelukkig hoeven je oogballen niet bij elk nieuw wielertenue in de Glorix

Ergens in Spanje, niet al te ver van Calpe, ligt een weggetje met een paar haarspelden. Het is zomaar een weggetje, met dor gras in de berm en een uitzicht dat je vanaf het volgende heuveltje ook hebt: olijfbomen en in de verte de zee. Er komt zelden iemand. Behalve begin januari. Dan staat er een file. Wielrenners, overal wielrenners. Ze komen er voor de jaarlijkse fotoshoot. Want dat schrijft de traditie nu eenmaal voor. Allemaal dezelfde foto’s, op dezelfde plek, met dezelfde blikken en dezelfde fotografen.