‘Het is vol gas: welkom in mijn leven’

Door Daan Hakkenberg

410 kilometer. Langer duurde de Tour de France vorig jaar niet voor Peter Sagan (28). Na de vierde etappe - een dag nadat hij in Longwy juichend over de streep was gekomen - werd hij zonder pardon weggebonjourd. In de ogen van de wedstrijdjury had Sagan in de finishplaats Vittel Mark Cavendish met een elleboogstoot de dranghekken ingereden, met een gebroken schouder bij de Brit tot gevolg.

De Tour ging verder en Sagan zat thuis. Al kreeg hij er weinig meer van mee. ,,Ik heb nog één etappe gezien. Ik kijk normaal gesproken ook niet veel wielrennen. Als ik vrije tijd heb, wil ik niet voor de televisie zitten. Wielrennen is saai. Als ik al wielrennen kijk, zet ik de televisie alleen aan voor de laatste tien kilometer.’’

Die crash van Cavendish, hoe kijkt Sagan daar nu op terug? ,,Ik heb Mark een paar keer gebeld na de Tour en we hebben het erover gehad. Het is gebeurd, het ligt achter ons en we moeten verder. Ik weet wat ik deed en wat er is gebeurd. Als ik in het reine ben met mezelf, dan maakt het me niet uit wat anderen zeggen. Ook uit een soort zelfbescherming. Ik denk nog altijd dat ik niets verkeerd heb gedaan. Aan het einde van het seizoen heeft de UCI ook nog uitsluitsel gegeven.’’

De internationale wielerbond liet in december weten dat Sagan geen schuld trof en de crash ‘onbedoeld en ongelukkig’ was geweest. De afspraak was dat daarmee direct ook het beroep van Sagan en zijn ploeg Bora-Hansgrohe bij het internationale sporttribunaal CAS tegen de uitsluiting van de baan was.