Mollema verzwakt niet en rijdt als in zijn beste jaren

Door Daan Hakkenberg

Meegaand en aardig. Een makkelijke kopman, zo wordt altijd gezegd over Bauke Mollema. Maar hij kan het wel hoor; boos worden. Zie hier na de finish in Anterselva, op ruim 1600 meter hoogte. In de laatste kilometers heeft Mollema zich binnenstebuiten gekeerd zoals alleen hij dat kan. Schokschouderend en tong uit de mond. Eenmaal over de streep, gelijk naar de teambus. Maar als daar zijn hometrainer niet snel genoeg klaarstaat om de benen los te trappen, trekt hij woedend het gordijn van de bus open en maakt schreeuwend zijn ongenoegen duidelijk.

Twee minuten malen de benen dan toch, al heeft Mollema nog geen idee van de tijdsverschillen. ,,Het ging vrij goed.’’ Het is zo’n typerend Mollema-zinnetje, nadat hij zojuist nog met de beste klassementsrenner ter wereld in een finale bergop zat. Achter de Franse ritwinnaar Nans Peters vechten de favorieten om elke seconden. Mikel Landa is de enige die echt wegraakt en pakt iets minder dan 20 tellen op zijn concurrenten. Mollema: ,,Ik kon goed dat eerste groepje volgen. In de laatste kilometer viel Lopez aan met Carapaz en toen was ik eigenlijk net te laat met achter die mannen aan te gaan. Ik had misschien met hen meegewild. Ze pakken vijf seconden, dus dat valt mee. En ik heb tijd gepakt op veel andere renners. Dus het was een goede dag.’’

Wanneer Mollema over zijn eigen prestaties praat hangt daar altijd de zweem van bescheidenheid om heen. Borstklopperij is hem vreemd. Dus wanneer Mollema zegt dat hij met rozetruidrager Carapaz en Lopez had meegewild, betekent dat zoveel als: mijn benen waren uitstekend. Dat blijkt, want op weg omhoog hebben Vincenzo Nibali en Primoz Roglic zichtbaar moeite om het wiel van Mollema te houden. ,,Deze finish was eigenlijk maar een kilometer of vier een echte klim. Voor de rest was het een beetje vals plat. Daar gaan weinig klassementsrenners veel tijd verliezen. Niet echt een parkoers om verschil te maken. Het had voor mij best zwaarder gemogen.’’

Zelf mag Mollema na de finish de tijdsverschillen niet haarfijn op zijn netvlies hebben, later in de bus zal hij tevreden naar de uitslag kijken. Na de Mortirolo-etappe een dag eerder doet hij opnieuw goede zaken. Rafal Majka, Simon Yates en Pavel Sivakov stonden al achter hem, maar worden op nog verdere achterstand gezet en verliezen een halve minuut of meer. Miguel Ángel Lopez viel aan maar kroop slechts een paar tellen dichterbij en staat op ruim een minuut. ,,Maar die kan nog wel gevaarlijk worden de laatste dagen. Vrijdag en zaterdag komen er nog twee hele zware ritten aan. Maar als de benen zo blijven is het goed en hoef ik niet voor heel veel renners bang te zijn.’’

U hoort het. Wie het vocabulaire van Mollema enigszins kent, weet dat het met het zelfvertrouwen goed zit. Hij staat stevig op plek vijf. Als hij zondagavond in Verona nog altijd vijfde is, zou het Mollema’s beste prestatie in een grote ronde zijn sinds hij in 2011 vierde werd in de Vuelta. Het was de eerste keer dat hij echt voor een klassement reed en hij had direct zijn eerste top 10-uitslag in een grote ronde te pakken. Nou lijdt Nederland aan pertinente Tour-koorts en dus zullen sommigen zijn zesde plek in de ‘Bau en Lau’-Tour van 2013 hoger aanslaan. Of hebben veel wielerliefhebbers meer warme gevoelens bij de Tour uit 2014, maar vergeet niet dat Mollema toen ‘slechts’ tiende werd. Laurens ten Dam eindigde dat jaar één plek hoger. 

Het was in die pre Tom Dumoulin-jaren dat Mollema dé publiekslieveling was van Nederland. Natuurlijk staan ook zijn prestaties de laatste jaren in de schaduw van de successen van Dumoulin. Dat doet Mollema zelf overigens weinig. Hij houdt zich niet overdreven veel bezig met anderen. Hij is de komende vier etappes op jacht naar zijn zesde top 10-plek in een grote ronde. Acht jaar na de Vuelta van 2011 houdt hij zich nog altijd staande tussen de beste ronderenners ter wereld.

Bekijk hier de reactie van Bauke Mollema na de 17de etappe van de Giro: