Op Julian Alaphilippe stond geen maat, tot grote teleurstelling van al die Belgen die hoopten op een wereldtitel voor Wout van Aert. De Fransman prolongeerde zijn wereldtitel in een loodzware race over 268 kilometer. Maar het verhaal van Van Baarle (29) is ook bijzonder. 

Hij viel in de twaalfde etappe van de Ronde van Spanje, reed nog een paar dagen met pijn tot een scheurtje in zijn bekken werd geconstateerd. ,,Ik heb vijf dagen op de bank gelegen. Ik mocht niet lopen, maar dat kon ik ook niet. Het was zwaar, maar ik ben altijd vertrouwen blijven houden dat ik het WK zou halen. Net als Koos Moerenhout, de bondscoach. We hebben hard gewerkt om terug te komen. Maar het WK had niet vijf dagen eerder moeten zijn.”

Achter Alaphilippe belandde Van Baarle in een groep met de Deen Michael Valgren, de Amerikaan Nelson Powless en de Belg Jasper Stuyven. ,,Ik wist dat ik niet de snelste was, maar na zo’n lange koers wordt het ook vaak een andere sprint.” Het leverde hem verrassend zilver op. ,,Ik kon het eigenlijk niet geloven. Het is super speciaal om op het podium te staan op een WK. Als jongen keek ik altijd van start tot finish. Het is een droom die uitkomt. Zeker met die val in de Vuelta in mijn achterhoofd. Ik vreesde dat ik hier helemaal niet zou zijn.”

Bondscoach Koos Moerenhout constateerde na afloop dat hij ‘als altijd’ had kunnen bouwen op Van Baarle. De doelstelling was goud met Mathieu van der Poel, maar Moerenhout toonde zich na een spectaculaire wedstrijd tevreden met het resultaat. ,,Zeker als je ziet hoe hij er drie weken geleden bij zat is dit een geweldig resultaat voor Dylan. Mooi dat hij dit meemaakt. Vorig jaar op de WK van Imola twijfelde hij ook en moesten we hem overhalen. Toen was hij toch onze tweede man. Elk kampioenschap dat hij erbij was kon je altijd op hem bouwen. Hij verdient ons vertrouwen.”

Met twee man bij de zeventien die in de beslissende ontsnapping zaten kon Moerenhout leven. ,,Dan doe het gewoon heel goed, gezien het koersverloop. Het feit dat Dylan daar reed zorgde er ook voor dat Mathieu meer op zijn gemak zat. Ja, in het begin van de koers zat hij te veel naar achteren. Ik zie dat in de auto, maar kan ook niet weten hoe hij zich voelt. Mathieu heeft daardoor wel een keer een inspanning moeten doen om terug te komen.”