Beklemmend gedicht van een kind uit het kamp op expo in Kunsthuis Wijchen

De schalen vol met beelden van Thea van Vliet hebben een betoverend effect op wie er voor staat. Er gaat rust uit van de natuurbeelden die bewegen in de negen vliesdunne porseleinen schalen. Hemelwater, heet de installatie. ,,Het is een monument voor de Aarde’’, zegt Van Vliet (63). ,,Ik vraag me af wat er straks nog over is van de natuur.’’

Het werk maakt deel uit van de tentoonstelling MEERkunstenaars in Kunsthuis Wijchen. Die sluit aan bij de manifestatie MEERkunst, werken op het Wijchens Meer in het kader van 75 Jaar Vrijheid. Op het water staat van Van Vliet het werk Vleugels Verbeeld, sierlijke vleugels van glas en staal. ,,Vliegen staat voor mij voor loskomen van de aarde en inzien hoe betrekkelijk ons gekrioel hier beneden is.’’

Aan MEERunst nemen kunstenaars deel van internationale faam. Een van hen is Antoon Versteegde uit Volkel. Op het Meer is van hem Reflections of a globe te zien, een halve bol van aan elkaar bevestigde stokken. ,,De halve bol, de dome, is voor mij symbool voor het feit dat iedereen recht heeft op een dak boven zijn hoofd’’, zegt Versteegde (67).

,,Mijn werken zijn altijd tijdelijk. Als ik ze maak, doe ik dat steeds met hulp van de lokale bevolking.’’ Dat deed hij al met 350 schoolkinderen in Utrecht, maar ook in New York en samen met vluchtelingen op de Architectuurbiënnale in Venetië. ,,In Wijchen lukte het helaas niet vanwege corona.’’

De tentoonstelling is samengesteld door Peter van den Heuvel. Hij is de broer van beeldend kunstenaar Frans van den Heuvel. Zelf is hij meer een ambachtsman. Hij maakt bijvoorbeeld het ruimtelijk werk van de beroemde Wijchense kunstenaar Harrie Gerritz, in brons en cortenstaal. ,,Harrie maakt het ontwerp en ik voer het uit’’, zegt Van den Heuvel.

Wat is de kunst van het samenstellen van een expositie? ,,Dat je de bezoeker blijft verwonderen. Ik heb natuurlijk de beelden op het Meer gezien. En ik kreeg foto's van de werken die hier zouden komen. Dan ga ik nadenken wat in de eerste ruimte moet. Dat werd het werk van Rosalinde van Ingen Schenau (zij maakt onder meer bloemen die met laser uit cortenstaal worden gesneden, MP). En dan moet je de mensen als het ware meenemen van de ene naar de andere ruimte.’’

Wie alle ruimten van het Kunsthuis doorloopt, ziet een kaleidoscoop van beelden, van de vervreemdende uitgeknipte mensvormen van Gígja Reynisdóttir tot werk dat is opgebouwd rond kindertekeningen uit het concentratiekamp Theresienstadt. Daar zaten vooral vrouwen en kinderen opgesloten. Een gedichtje van een kind:

62471 slaapt boven
62487 slaapt in het midden
Ik slaap beneden
Mijn nummer zeg ik niet

MEERkunstenaars, te zien 1, 2, 8 en 9 augustus in Kunsthuis Wijchen, Kasteellaan 22-24 (oude gemeentehuis).