Niemand kijkt naar Panama-Tunesië, behalve de Panamezen

Panama-Tunesië, een wedstrijd die nergens meer om gaat? Kom daar niet mee aan in Panama-stad, dat vol trots kijkt naar zijn nationale elftal. ,,Ik sluit niet uit dat ze hier morgen een nationale feestdag afkondigen, als er gewonnen wordt.”

Sander van Mersbergen 28-06-18, 10:00 Laatste update: 28-06-18, 12:52

Mocht er een verkiezing komen voor het slechtste elftal van dit wereldkampioenschap, dan eindigt Panama vermoedelijk bovenaan. Een twitteraar vroeg zich tijdens de wedstrijd tegen Engeland af of Panama niet per abuis zijn rugbyteam naar Rusland heeft gestuurd. Maar nee: dit is oprecht het beste wat de Midden-Amerikanen op voetbalgebied te bieden hebben.

Tegen België ging het de eerste helft nog wel aardig, maar sindsdien krijgt Panama gemiddeld ieder kwartier een doelpunt tegen. Het gevolg: nederlagen tegen de Belgen (0-3) en Engeland (1-6), nul punten en roemloos uitgeschakeld. De wedstrijd tegen het eveneens puntloze Tunesië, vanavond in Saransk, gaat helemaal nergens meer over.

Of ze het in Panama ook zo zien? Allesbehalve, zegt Jurriaan Middelhoff, plaatsvervangend ambassadeur op de Nederlandse ambassade in Panama-stad. ,,Iedereen gaat morgen kijken. Door de hele stad staan grote schermen, en in bedrijfskantines staat de tv ook aan. Het is de eerste keer dat het hier op een enigszins normaal tijdstip wordt uitgezonden, 1 uur 's middags. De vorige wedstrijden waren 's ochtends vroeg."

(Tekst loopt door onder de foto)

Bij de supporters van Panama was de stemming tegen Engeland opperbest, ondanks de forse nederlaag. © EPA

Voor Panama is er nog van alles te winnen, dat is het gevoel wat in het land heerst. ,,Tot nu toe hebben we twee mijlpalen bereikt", vertelt Miguel Sinclair, werktuigbouwkundige én hartstochtelijk fan. ,,Onze spelers het volkslied horen zingen tegen België, én scoren tegen Engeland, een voormalig wereldkampioen. We blijven trots en optimistisch en kijken er naar uit om onze eerste punten te pakken tegen Tunesië. Het zal niet makkelijk worden, maar we doen ons best."

Stel je eens voor: een al uitgeschakeld Nederland dat zijn derde poulewedstrijd speelt op een groot toernooi. De oranjekoorts zou ver te zoeken zijn. Wie nog kijkt, doet dat uit leedvermaak. Dat is er in Panama niet bij, en dat heeft alles te maken met de historie. Nooit deden de Panamezen mee aan een groot toernooi.

Miguel Sinclair moest werken tijdens de wedstrijd tegen België, maar keek ondertussen wel. © privéfoto

,,De mensen hier volgden het toernooi altijd aan de hand van de buurlanden, Colombia en Costa Rica", zegt Middelhoff. ,,Veel mensen hebben ook een eigen favoriet, met bijbehorende rivaliteit. Als Brazilië of Argentinië speelt, zie je veel mensen in shirts van die ploegen. Het WK volgen met het eigen land als deelnemer, is voor Panamezen een geheel nieuwe ervaring. Ze zijn gek van voetbal, dit is voor het heel bijzonder."

,,We hebben tachtig jaar gewacht tot deze droom uitkwam", zegt Sinclair. ,,Met vier miljoen mensen kijken, springen, schreeuwen we terwijl we naar de wedstrijd kijken. We houden alles bij, al het nieuws en alle beelden. Iedereen komt samen."

(Tekst loopt door onder de foto)

Panama-supporters komen bij van alle vermoeienissen © AP

Voor de 6-1 tegen Engeland werd hartstochtelijk gejuicht, maar dat was niet het enige moment waarop de Panamezen hun kelen openzetten, tijdens de wedstrijd. Middelhoff: ,,Telkens als de supporters van Panama in beeld kwamen, steeg bij de grote schermen een luid gejuich op. Mensen zijn trots dat er landgenoten zijn die de reis naar Rusland gemaakt hebben. We hebben misschien niet de beste ploeg, maar we hebben wel de beste supporters, dat is een beetje het idee."

Het was niet zo dat er vooraf niks van de ploeg verwacht. Hoewel de ploeg vooral uit spelers van tamelijk obscure clubs bestaat (wie kent DAC Dunajska Streda, Atletico Bucaramanga of Chorrillo FC?) en hoewel Panama in de kwalificatie niet bepaald soeverein speelde, liep de spanning op toen het toernooi naderde.

,,De spelers werden plots echte sterren. Je ziet het hoofd van Roman Torres, de leider van de ploeg, echt overal. Misschien dat de verwachtingen opp een gegeven moment wat onrealistisch hoog waren. Er doet hier een grapje de ronde: voor de wedstrijd tegen België moest Panama wereldkampioen worden, na die wedstrijd was het ook goed als ze een doelpunt maakte."

Dat is inmiddels gelukt, en wat nu nog rest is een overwinning. Die moet vandaag behaald worden, tegen Tunesië. Als er echt gewonnen wordt, zou het land wel eens een heel lang weekend tegemoet kunnen gaan. ,,Toen Panama zich in oktober kwalificeerde, werd er een nationale feestdag uitgeroepen. Dat heeft Panama geloof ik 3 procent van het nationale inkomen gekost, werkelijk alles lag plat. Ik sluit niet uit dat het nu weer zover komt."