De stampers van deze bloem zijn kostbaarder dan goud

Er zijn mensen die niet van snijbloemen houden. Niet omdat de productie daarvan met veel vergif gepaard zou gaan, wat vaak wel het geval is, maar omdat ze vinden dat bloemen ongestoord horen te groeien en bloeien. Afsnijden of plukken staat voor hen gelijk aan amputeren.

Ik ben van een andere religie. Ik vind het een sport om zomer en winter in mijn eigen tuin een bosje bloemen te kunnen plukken. En dat lukt meestal wel, zelfs als het vriest. Het grootste voordeel van bloemen in een vaasje is dat ik er op mijn gemak naar kan kijken.

Naast mij staat nu een bos gladiolen in allerlei kleuren. Jawel, gladiolen; ik heb nu eenmaal een ordinaire smaak. Ik kijk recht in de bloemen die op ooghoogte staan. En ik voel me een voyeur - alsof je iemand recht tussen de benen kijkt. Want je kijkt naar de voortplantingsorganen van de plant.

Op die manier leer je zo’n bloem intiem kennen. Zo zie je dat deze is opgebouwd volgens het drietallig stelsel: drie buitenste en drie binnenste bloemblaadjes. Drie meeldraden en een stamper die aan het uiteinde in drieën is gespleten. Zo simpel is botanie: als je tot drie kunt tellen, kom je een heel eind.

De leukste krokus die in het najaar bloeit is de saffraankrokus. Crocus sativus is de wetenschappelijke naam. Deze krokus bloeit in oktober en november met paars dooraderde bloemen. De bloemen hebben lange, knalrode stampers die uit de bloem hangen als de tong van een hijgende hond. Deze stampers kun je oogsten. Je knipt ze met een schaartje uit de bloem. Zo ‘steriliseer’ je de bloem in feite. De stampers kun je daarna drogen en jarenlang bewaren. En bij de rijst doen als je die kookt. Een kilo saffraan is kostbaarder dan een kilo goud, dus zelfvoorzienend zijn, zet zoden aan de dijk.

Saffraankrokussen zijn rijke bloeiers; één knol geeft minstens vijf bloemen. Met 25 knollen in een pot of in een bloembak ben je al spekkoper.